Heimilisblaðið - 01.06.1941, Síða 9

HEIMILISBLAÐIÐ
101
|^lmann, og það þang-að til langt væri lið-
ei ,a sumarið. Hvað þaði snerti, gat hann
í] valið heppilegri stund, fyrir þetta til-
C0eki sitt.
var ekk' e'ns auðvelt cg' hann haföi
10 að koma vagninum þarna út. Gras-
s,em stóciu upp úr ísnum töfðu fyr-
Va;<ðinni.Og þar sem ísinn var sléttur,
ekí-0 ^lann a<^ &'æta srn, svo að honum yrði
1 ^ðtaskortur. Þrátt fyrir frost-ið, varc
^mum brátt svo heith aö hann varð aft-
°8 aftur að stanza, til. þess að varpa
^ðinni. Það bætti heldur ekki úr skák,
e . myrkrið., sem óðum lagðist. ýfir, gerði
i fyrir hann að átt,a sig. Loksins komst
spo^- a^a út i hólmann. Síðasti
.lnn upp á brúnina á hólmanum var
a ' astcrr- Hann skalf í hnjáliðunum, j>eg-
nn loksins var búinn. Þegar jjessu var
in aj f^ýtti hann sér heim á leio*, og ljcs-
k0m . U8ejunum lýstu honum. Þegar hann
því r Inri ' stofuna þafði konan hans orð á
r,0na< tllndurinn hefði staoið niokkuð lengi
hv0rt' ^nSum datt. í hug að spyrja hann,
Itann nann hefði komið við annars stacar.
ekkj ættaði líka að gæta þess að segja
ejnn ne'tt. Það var allt af bezt að vera
Aðu*111 ^eyndarmál.
tii - 1 en hann háttaði, skauzt hann út,
var 6s!.að hta eftir veðrinu. Vindurinn
crðiðSaÚÍnn me'ra til suðurs,, og loftið var
Um v.1 aht, Hann naut umhugsunarinnar
VeVjð llla veiheppnuðu, för sína. Hefði þao
ingurce8i Seinna’ hefði þetta verið ógern-
ho^u^ Auðvitað hefði hann getað kicmið
var fyfir í einhverju flagi, en |>etta
jja° n<t betra.
var ^n vaknaði snöggvast, þegar komið
hór0 am a m'eJa nótt, og heyrði rigning-
^Oín-, .'la ahella á glugganum, cg um
híigrgg^1!!11 var komið slagveður. Hann
ar aj - 1 ser 1 rúminu og néri hendurn-
'h að anæS'ju. Nú var röðin loksins kom-
fleirj lonum að hlæja. Það yrðu sennilega
aug.a’ sem skemmtu sér, jægar þeir kæmu
a j^ðravagninn hans Mikkelsens.
Hinir ungn.
Biöjum um andaus innri glóð —-
eldinn fra himnitmrn bjarta.
Guðs-sonur, lát það geislaflód
gjöreyða myrkrinu svarta.
Fyrir þitt heitagt fórnarbiðð
frelsa þu, Jesús, unga þjóð.
Helgaðu œslnmmr hjartá.
Biðjum um Drott'ins dýrustu náð
daglega handa þeini ungu.
Lausnari, send þeim iíknarráð,
leys af þeim fjötrana þungu.
Nöfn þeirra saklanis séu skráð,
son Guðs, á liimini, Ijóma fáð,
— töhið á lifenda tungu.
St. Sig.
Þegar kona Justesensi vaknaði, sagði hún
með hluttekningu: »Skárri er það nú rign-
ingin. Það verður hráslagalegt, fyrir Pál
Mikkelsen að flytja kvenfólkið til morg-
unlestarinnar«.
»Til morgunlestarinnar?« sagði Justesen
forviða. »Ætlar það að fara að feroast?«
»Já, hefi ég ekki sagt þér þaö? Það ætl-
ar að skreppa til höfuðborgarinnar. Hann
Mikkelsen kom hingað í gær og fékk lán-
aðan fjaoravagninn iokkar„ rétt áður en
þú komst heim, því hans vagn var í við-
gerð hjá smiðnum«.
Justesen var cvenju stúrinn þennan
moirgun. Vinnufólkið gat ekki skilið, hvað
að honum gekk. Og jafnvel,, þegar það upp-
göfvaði vagninn, sem gnæfði upp úr miðju
vatnsdýkinu, gat það ekki sett það í sam-
band við önuglyndi húsbóndans.
En það várð’eilíft leyndarmál, hver ekið
hafði vagninum hans Justesens þarna út
í dýkið.