Heimilisblaðið - 01.06.1941, Síða 23

HEIMILISBLAÐIÐ
115
orsins fer ekki að líkindum fyrr út úr vætt-
Urinni, svo að ég nefni nú ekki alla hina
^salingana. Njósnararnir segja, að brúð-
Kaupveizluhöldin muni eigi byrja fyrr en
P'ömur stundum eftir uppkomu tunglsins«.
»Það heyrði ég líka, þegar ég var fangi
þeim«, sagði þá Higgs.
»Eg verð að vera hér til kl. 10«, sagði
O^me. »Og verið öruggir um það, doktor,
a ég kveiki ekki f'yrr en þá. Gerið svo
ems og yður er unnt, þar sem þér eruö,
°8 ég geri þaö, sem ég framast get hér.
Jo hefj ég- víst ekki meira ao segja, Kvik.
Undu, að við höfum talsímann, ef hann
Verkar. Svipist að minnsta kosti um eftir
ClSs kl. 10.V. Farið svp heilir!«
^Verio þér sælir, höfuðsmaður«, svaraði
vik og' rétti honum höndina, t,ók síðan
UlPa sinn steinþegjandi og’ fór út úr her-
berginu.
^ Eitthvað’ rak mig til að élta hann. Kvil,
®m staðar í djúpri kyrrð þar inni og sagði
)a aUt í einu:
>>f>er trúrið víst ekki á hugboö, dpktor?«
^lNei, vissulega ekki«, svaraöi ég.
^ ^Vaent þykir mér um það, doktor. En
^ ö hefl ég fengið illt hugboð núna. Ég
vrst engan ykkar framar að sjá«.
- pað eru dapurlegar horfur fyrir css,
^ik*.
vel^6*’ <fohfo1'.’ fyrir mig. Ykkur' farnast
, • Það er nafnið mitt, sem þeir eru að
a UPP núna þarna uppi. Gott og vel;
verður svo að vera. Eg er enginn dýrl-
Un^Ur er V1SV Sé það ritað í stjörn-
ai|arn> Þá hlýtur það aö koma. En ég hefi
bv' ,af.reynf 8'era skyldu mína. Og sé
uið °kið, þá er því lokið. Já, allt er ritað
hafUl ^vr’r oss fyrir löngu, allt frá upp-
hr / ^a® hefi eg allt af hugsað. En samt
höf^?r ha° mig. að verða að skilja við
Uösmann minn og vildi gjarna sjá hann
Vjj,Sf h°mast út úr þessu svartholi. Ég
m 1 h"ha gjarna sjá hann kvæntan fög.ru
ha anni’ Þótt ég efist ekki um það nú, að
ln ^ &að«.
1 ið, Kvik«, sagði ég. »Þér eruð ekki
með öllum mjalla. Þér eruð orðinn tauga-
bilaður af Óllu þessu stjái og’ stímabraki«.
»Það gæti víst vel verið, doktor. En það
er nú víst, sem ég held. Nú, jæja. ef þér
fáið að sjá gamla England aft.ur, og tekst
að hafa með yður eitthvao af þvi öllu, sem
er inni í þessari dauðu borg, þá munið
eftir, að ég á þrjár systurdætur heima, sem
þér megið ekki gleyma. Minnist. ekki á
þetta við höfuðsmann nú. En ef vér sjá-
umst ekki framar, þá segið, að Sarnuel
Kvik sendi honum kveðju Guos og sína
og óski honum allrar blessunar. Og hins
sama óska ég yður, doktor, og syni yðar.
Þarna kemur prófessorinn, Verið þér
sælir!«
Að mínútu lioinni voru þeir farnir og
ég stóð og horfði á eftir þeim, þangað ti!
ljósið af skriðbyttunum þeirra h.varf í
myrkrinu.
* 16. kap.
Harmac hemur til Már.
Ég gekk nú aftur til baka hægfara og
niðurdreginn. Þó að ég tryði nú eiginlegá
ekki hugboðum Kviks, þá höfðu þau þó
áhrif á mig. Ég gat ekki varist, því að sjá
allt í dimmu ljcsi, bæði þegar ég hugsaði
til okkar sjálfra og sc,nar míns. Mér virt-
ist allt svo óyfirstíganlega erfitt. Og er ég
kom til herbergis míns, sat Oliver þar líka
og var stúrinn. Ha,nn var órólegur vegna
Maquedu, þó að hann létist ekki vera það.
Nú hringdi talsíminn og ég heyrði glaoa
róminn hans, Higgs. Þeir höfou kc,m:st greið-
lega og voru r.ú í stofu við h.liöina á her-
bergi Maquedu. »Höllin virðist vera auö cg
tóm«, sagði hann ennfremur, »,við mættum
bara einum einasta varömanni«. Ég hugsa.
að allir að undanskildri Maquedu og fá-
einum þernum liennar, séu farnir af ótta
fyrir því, að eitthvað kynni að falla yfir
þá við sprenginguna«.
Þegar ég spurði, hvort varðmaðurinn
hefði sagt þetta;, þá svaraði Higgs, að
hann hefði sagt eitthvað á þá leið. »Hann