Heimilisblaðið - 01.06.1943, Qupperneq 4

96

Kristur tekinn ofan af krossinum.
iS í Péturskirkjunni. Flestar myndirnar eru
nú glataðar.
Árið 1300 kemur Giotto aftur til Flórenz
og á næsta ári 6kreytir liann Podesta-kapell-
una — venjulega kölluð Bargello. Ein af
myndum þeirrar skreytingar er „Paradísin“
svonefnda. 1 þeirri mynd lætur málarinn
Dante koma fram. Slíkt var þá alger nýlunda
á Ítalíu að birta í málverkum trúarlegs eðlis
andltsmyndir þekktra þálifandi manna. Þessi
mynd varð síðar fræg, þegar liún fannst eft-
ir að liafa verið hulin af kalkhúð yfir 200 ár.
Árið 1301 kvæntist Giotto konu að nafni
Ciuta di Lapo. Um hana er það eitt vitað,
að hún eignaðist með manni sínum 6 syni,
iivern öðrum ljótari. Það er haft eftir Dante,
að hann furðaði á því, að maður, er mál-
aði svo fagrar myndir sem Giotto, skyldi eign-
ast svo ljóta syni. Giotto svaraði til fyndni,
8em hetur liæfði hans tíma en okkar. Giotto
var annars frægur fyrir kímni sína, en oft
þótti hún gróf og áreitin.
Stærsta verk Giotto er skreyting Scrovegni
kapellunnar í Padua. Sumir hafa gizkað á,
að hann liafi einnig séð um og sagt fyrir
með byggingu hennar. Það er þó líklega
eingöngu byggt á því, hve mikið samræmi
HEIMILISBLAÐIÐ
er milli byggingarstílsins og
skreytingarinnar. En það eitt
sannar ekkert, og liggur þá sú
tilgáta nærri, að skreytingin
myndi hafa orðið á annan veg,
ef byggingarstíllinn hefði ver-
ið annar. Giotto var ágætur
hyggingarmeÍ8tari.
Þegar skreytingunum 1
Padua var lokið árið 1307
fór hann enn á ný til Flór-
enz. Erfitt er að fylgjast með
starfi Giottos næstu tuttugu
árin, því sagan er fáorð þat
um. Á þessu tímabili vinnur
hann einhver frægustu verk
sín í bænum Assisi í kirkjuiu
þeim tveim, sem kenndar eru
við hinn heilaga Franz. Flest
þessara verka eru atvik úr líÞ
dýrðlingsina. — Árið 1328 er
liann fenginn til að mála
mynd Karls af Calebríu, son-
ar Róberts frá Neapel. 1330
skreytir hann kirkjur Neapelsborgar.
Síðustu verkin, sem Giotto lauk við, eru
myndir málaðar í Milano 1335 í orlofsferð,
sem liann fer Jjangað frá ólokimii skreyting11
dómkirkjunnar í Flórenz. Hann lxafði verið
gerður að yfirmanni við byggingu þeirrar
kirkju. En áður en henni var lokið, áður
en augu hans höfðu glatað ljóma sínum,
eða höndin fullkomnastri snilld sinui dó hanu
skyndilega 1336.
Giotto er byltingamaður í málaralistinni-
í stað þess eins og venja var um málara
í þann tíma og einnig á sér stað enn þann
dag í dag, að feta beint í fótspor meistara
sinna og taka ekki til meðferðar aðra hlutr
en þá, sem þeim hafði beinlínis verið kennt,
ruddi liann nýjar brautir. Margir liafa ým1'
gust á breytingum og sérvizku eins og þ®r
eru oft nefndar. Þá virðist þessum söm11
mönnum gleymast, að einmitt eftir margvis*
legar og oft mjög róttækar byltingar hefir
fengist fram það listaform, sem þeir dæma
hið eina rétta. I síðasta blaði var skýrt fra
því stigi, sem miðaldalistin var stödd á rett
fyrir daga Giottos. Það var hyzantiska listin
svonefnda. Breytingar Giottos eru aðallega