Heimilisblaðið - 01.11.1968, Blaðsíða 2

Ó, íaðir, gef íslenzku börnunum jól!
Minn lofsöng fáir lœra,
mitt lágt er bœnarkvak.
— Þó móðurmálið liœra
sér mjúlct á vœngjatak. —
Úr kulda heims og húmi
á heimsins Ijós eg geng,
og lýt í lágu rúmi
þeim Ijúfa jóladreng.
Iljá sauðum sat eg forðum
á sjálfri jólanótt,
og undi Drottins orðum,
þá andans líf var rótt. —
Með lítið Ijós í hendi
eg Ijósið œðsta sá,
er móðir kristin kenndi
að krjúpa jötu lijá.
Þó sjálfstraust sumra stækki
er sátu mér við hlið,
og hagur ýmsra licekki,
um hvorugt þó eg bið:
Hjá þeim, er lceging líðci
á lífsins eyðihjarn,
um jólin ég vil bíða
með Jesú, — eins og barn.
Þó menn eg efi — alla,
og ef i sjálfan mig,
að fótum þér skal falla,
til frelsis gafstu þig.
Þín kœrleiksorð ei efa,
þitt elska fórnarlíf,
á vald þitt viljann gefa,
þii veikra stoð og hlíf.
Eg veit mitt Ijós er lítið
og lágt mitt lireysi er,
að margt er vamm og vítið
og veika trú eg ber.
En gist, ó, Guðs son, lijá mér,
mér gef þinn jólafrið,
eg skal ei flýja frá þér,
en fús þig kannast við.
JÓNAS A. SIGITRÐSSON