Heimilisblaðið - 01.11.1968, Síða 11

horfði út á stóru tinclrandi stjörnuna uppi á
óiminum liimninum. Jú, hann hafði Annabcl.
Hvers vegna hafði hann ekki séð það fyrr
en nú? Nú hafði hann haft einn til þess
a<5 veita hlutdeild með sér í jólakvöldinu —
°g það sem eftir var jóladaganna ■— en Mar-
8ret hafði engan. Það virtist ekki ná neinni
aH, eins og frú Simmonds hafði sagt.
Á jóladagsmorgun var hætt að snjóa. Bær-
1,111 var þögull og fagur, og það var kalt og
^yrrt í lofti, þegar Margrét, klædd bláu
morgunkápunni sinni, var að láta brauðmola
11 i handa fuglunum við fuglabakkann. Þar
stóð hún stundarkorn og naut kyrrðarinn-
ar og gleymdi einmanaleik sínum. Lítill,
svartur bíll beygði fyrir hornið og nam stað-
ar fyrir utan búðina. Hún gat ekki séð, hver
Sat við stýrið, en Annabel þrýsti áköfu and-
iitinu að rúðunni, og hún varð fyrri til að
stokkva út og hringdi lengi dyrabjöllunni á
kúðinni.
Margrét stóð ekki nógu lengi við gluggann
þess að sjá, að Bobert hafði farið á eftir
^óttur sinni. Þegar hún opnaði dyrnar datt
‘^onabel nær því í arma hennar.
>>Ungfrú Selby, þér verðið að koma og
^alda það sem eftir er af jólunum með okk-
llr ■ Pabbi hefur sagt það, og ég vil líka
jíjarna hafa það þannig. Góða ungfrú Sel-
_ y> ó, hvað það væri gott, ef þér gætuð kom-
Jð- Ég yar svo glöð í gær, þegar ég fékk jóla-
Sjafirnar mínar — og ég var auðvitað lang-
Samlega glöðust yfir indælu brúðunni! Pabbi
sireytti tréð okkar svo fallega í gærkvöldi,
°S við áttum yndislegt aðfangadagskvöld
Saman. Það kom alveg á óvart! Þetta verða
Mtirminnilegustu jólin mín. Við hefðum
eðið yður um að koma í gærkvöldi, ef ekki
aefði verið orðið svo framorðið
en nu
^erðið þér sem sé að koma!“
Telpan hoppapði upp og niður af eintóm-
1101 ákafa. Efablandið augnaráð Margrétar
^tti afsakandi augnaráði Roberts fyrir of-
an höfuðið á henni. Það var eins og öllu vfir-
®ti hans hefði verið feykt burt þennan jóla-
^ergun. Augu hans sögðu jafnmildð og orða-
laumur Annabel.
»Eg vil gjama koma,“ sagði hún hæversk-
e^a- „Látið mig fá tíu mínirtur til þess að
shipta um kjól. Viltu koma með mér upp
°8 sjá jólatréð mitt, Annabel?"
Þegar Annabel hafði hlaupið á undan,
sagði hún. „Það var fallega gert af yður,
herra Stacey — en hvers vegna? Vegna
Annabel V ‘
„Já, en ekki eingöngu hennar vegna —
einnig vegna sjálfs mín. Iíúsið var þrátt fyr-
ir allt svo tómlegt í gærkvöldi, þó að við
héldum tvö jólin hátíðleg, og enginn á að
vera einmana á jólunum.“
„Það er ákaflega fallega gert af yður,“
sagði liún aftur.
„Nei,“ sagði hann alvarlega og ákveðið.
„Eg hef ekki enn lært að vera nærgætinn og
góður -— eins og þér eruð. En þér gætuð
ef til vill kennt mér það.“
Eg þarfnast yðar svo mjög, bættu augu
hans við. Það var allt of snemmt að segja
orðin, og honum var enn ekki ljóst, að hann
elskaði hana. En Margrét las boðskapinn í
augum hans, og roðinn færðist um andlit
hennar, þegar hún svaraði glöð. í bragði:
„Annabel hefur rétt fyrir sér — þetta
verða áreiðanlega eftirminnilegustu og beztu
jól !**
Ilún flýtti sér upp stigann, og henni fannst
eins og allar kirkjuklukkurnar í bænum
hringdu glaðlegt og fjörmikið lag í sam-
hljóman við sönginn í hennar eigin hjarta.
5EIMILISBLAÐIÐ
231