Heimilisblaðið - 01.05.1976, Síða 13

göngur með hundinn, einmitt á sama tíma
dags.
Sunnudagsmorgun einn íklæddi hún
hundinn venjulegri bakábreiðu með ísaum-
uðu fangamarki og lagði af stað í göngu-
för.
Pilou lagði geltandi af stað og togaði,
eins og hann var vanur, í áttina að Rue de
Pizerte. Það var engu líkara en hann tæki
þessa óhrjálegu og dimmu götu fram yfir
uilar aðrar götur, en Germaine vildi hins
vegar ganga í áttina að kirkjugarðinum
eftir hinum fallegu breiðvegum, en þangað
Var ferðinni jafnan heitið; í þetta skipti
iét hún þó eftir seppa að stjórna förinni.
Pilou gelti hinn ánægðasti og vildi endi-
^ega komast þvert yfir götuna, á gang-
stéttina hægra megin. Þegar komið var
að húsinu nr. 28 stóð hann kyrr og vildi
fura inn í húsasundið. Hún togaði í ólina
hans, en hundurinn streittist á móti og
það svo hraustlega, að ólin skrapp úr hendi
^onunnar, og þegar hundurinn var laus,
Var hann ekki lengi að hlaupa upp tröpp-
urnar.
Germaine hljóp á eftir honum, kallandi
°g flautandi, en hundurinn lét sem hann
Wrði ekki fyrirskipanir hennar.
Hún náði honum ekki, fyrr en hann
Var kominn upp á stigapall þriðju hæðar,
eu þar krafsaði hann í einar dyrnar eins
°S hann ætti lífið að leysa. En Germaine
tékst að grípa í ól hans, snoppungaði hann
fyrir óþekktina og dró hann niður stigann.
leiðinni niður hitti hún konu húsvarð-
ai’ins sem var á uppleið, haldandi á skúr-
lr|garfötu. Hún kinkaði kolli hæversklega
Germaine og vék til hliðar svo hún
^femist framhjá, en veitti þá nánari eftir-
fokt Pilou, sem ekki vildi láta teyma sig
^eð góðu móti niður stigana.
»Jseja,“ hrópaði hún, „svo að þetta er
aann Pilou! Það er þó langt síðan maður
u®fur séð þig, gæzkurinn!“ Hún lagði frá
Sei' fötuna og tók að gæla við hundinn.
Germaine leit undrandi á konuna.
^eimilisblaðið
„Hvaðan þekkið þér hundinn minn?“
spurði hún.
„Jú, Pilou þekki ég frá þeim tíma sem
húsbóndi hans kom hingað með hann, —
en frúna hef ég ekki áður séð.“
Germaine greip til þess ráðs að lúta
niður og klappa hundinum til þess að
leyna undrun sinni. Maðurinn hennar hafði
sem sagt komið þama að staðaldri . .. en
hvers vegna? Hvers vegna vildi Pilou inn
í íbúð á þriðju hæðinni? Hver bjó þar?
Einhver kvenmaður kannski? Hún hug-
leiddi það að stinga peningum að húsvarð-
arkonunni til að fá upp úr henni einhverja
vitneskju, en gat beinlínis ekki fengið sig
til þess.
„Frúin hefur kannski ekki hitt ungu
stúlkuna á þriðju hæð heima?“ sagði þá
konan. „Hún hefur þá líklega skroppið
til bakarans.“
„Ég . . . ég kem bara síðar!“ stamaði
Germaine og togaði í hundinn.
„Nú; þarna kemur ungfrú Janine,“ sagði
þá konan næstum sigri hrósandi.
Ung stúlka gekk upp stigann, og Pilou
stökk fegins hugar í áttina til hennar.
„Nei!“ hrópaði hún. „Ert það þú, Pilou?
Hvar hefurðu verið allan þennan tíma,
og hvers vegna maður ekki séð hann pabba
þinn ?“
„Sökum þess að hann er dáinn,“ svaraði
Germaine. „Annars lagar mig til að tala
við yður fáein orð, ungfrú.“
„Svo gjarnan, ef þér viljið gjöra svo vel
að koma með mér upp á þriðju hæð,“ svar-
aði stúlkan.
Germaine þáði ekki sætið, sem stúlkan
bauð henni, heldur spurði kuldalega: „Mér
þætti forvitnilegt að vita, hvers konar
kunningsskapur var á milli yðar og herra
Teruels?"
„Herra Teruels, frú?“ endurtók stúlk-
an undrandi. „Ég þekki ekki húsbónda
Pilous með því nafni. Ég og móðir mín,
sem nú er látin, við þekktum hann Emile
Taon. Nú fer ég að skilja, hvers vegna
85