Heimilisblaðið - 01.08.1982, Blaðsíða 7

„Ég hef ekki viljað minnast neitt á þetta
við þig, því ég hef ekki verið viss.“
„Nú?“ sagði Dóra stutt í spuna.
„En nú virðist allt liggja ljóst fyrír okk-
ar í milli.“
Að hann skuli getíi fengið af sér að
tala svona blátt áfram, hugsaði Dóra, en
sagði ekkert.
„Ég hef verið ráðinn til að teikna bún-
inga og skreytingar í næsta söngleikinn
hennar. Það þýðir, að þá getum við gift
okkur.“ Hann gi*eip hendur hennar.
,,Hver?“ spurði Dóra eins og utangátta.
Jerry hló við. „Hvað gengur eiginlega
að þér, elskan mín? Hverri heldurðu eigin-
lega að ég hafi hugsað mér að giftast?
Þú ert nú ekki vön að reika um eins og
svefngengill. Reyndu að halda þér vak-
andi, stúlka!“
„Ég skil bara ekki vel, hvað þú ei*t að
fara.“
„Hefurðu ekki haft hugmynd um það,
livað ég hef verið að fást við baki brotnu
að undanförnu? Hefurðu ekkert lesið um
það í blöðunum, að það fór fram sam-
keppni um beztu búningana í nýja söng-
leikinn London Follies? Og hver heldurðu
að hafi borið sigur úr bj*tum? Reyndu að
vakna af svefninum og gizka. Hver annar
en einmitt ég! Ég var áðan að tala við leik-
hússtjórann og ég er búinn þegar að gera
uppkast að skreytingunum, sem búið er
að samþykkja. Það er að segja, að ég mun
sjá um ytra útlit alls leiksins — og von-
andi margra annarra söngleikja í fram-
tíðinni." Hann horfði á hana og ljómaði
allur.
„Ó, Jerry!“ Án þess að gefa því gaum
hvar þau voru stödd, þreif hún utan um
hálsinn á honum og kyssti hann.
„Ég hafði hugsað mér að spyrja þig
ráða og biðja þig um að hjálpa mér. Við
þurfum að koma upp blómaskreytingar-
atriði, sem á að vera nokkuð glæsilegra en
bara þetta venjulega, og nú vill svo til,
að ég þekki stúlku sem getur annast það
betur en allar blómaskreytingakonur
heimsins. Hvað segirðu um það?“
En Dóra sagði ekkert annað en: ,,ó,
Jerry!“ Og stundi. Svo kyssti hún hann
aftur.
„Við förum með það sama til Palace ... “
„Til Palace?“ spurði Dóra og greip and-
ann á lofti.
„Nú, hefurðu ekki skilið það? Mér finnst
þú vera eitthvað utan við þig í dag. Við
þurfum að fara til Palace — því að þar
á að setja upp nýja revíu sem hefur verið
skrifuð fyrir Stellu Robin.“
„Stellu Robin ?“
„Já, elsku ljúfan mín — hefurðu aldrei
heyrt nefnda Stellu Robin ? Þú veizt — hún
með ljósa hárið ..."
„Er hún ekki rauðhærð?"
„Hún hefur kannski verið það einhvem-
tíma, ég man það ekki. Þær eru allar svo
líkar liver annarri þessar stelpur. Hún er
allavega ljóshærð þessa stundina. Nú . ..
hvað er að núna?“ Jerry horfði undrandi
á Dóru, sem allt í einu hallaðist aftur í
sætinu og hló svo að tárin láku niður vang-
ana.
„Stella Robin!“ sagði hún upp úr hlátr-
inum. „Vesalings Rosemary! Það var þá
eftir allt saman alls ekki hún! En það var
auðséð, að hún hafði samt ekki alveg hreina
samvizku."
Hún strauk af sér tárin og dró litla,
brúna flösku upp úr vasanum. „Líttu á,
Jerry. Þessi litla flaska á að standa á arin-
hillunni í væntanlegu heimili okkar. Með
henni hef ég endurheimt hamingju mína
— og reyndar var það samt alveg óþarfi!“
Jerry kyssti hana, þar sem hún hélt
áfram að hlæja. En hann botnaði ekki neitt
í neinu.
HEIMILISB LAÐ I Ð
91