Heimir - 15.07.1904, Blaðsíða 5

HEIMIR
I. ÁK. WlXNIPEG, MAN. 15. JÚLÍ I9O4. ^ NR. I.
L E I T I N.
þeir mæna allir upp aö tindum fjallsins,
Jieim öllum viröist heyri jieir til kallsins.
Urn fjallsins vættinn, konginn huldu-heima,
þá helir veriö sí og æ aö dreyma.
Um óra-vegu augaö íjarlægö mælir,
og ágizkunin sínu verki hælir.
Hver rati bezt, þeir ræöa öllurn dögum,
og rifja’ upp margt úr íjallsins kynja-sögum.
Þeir segjast heyra kongsins röddu klingja
í kletta-beltum og í hraunum syngja;
hún launum hciti hverjum þeirn, sem klifar
á hæsta tindinn og þar nafn sitt skrifar.
Og þau eru’ alt, sem ágjörn sálin þráir,
af öllu j)ví, sem reikull grunur spáir,
og sæla mest,— I hverju hún er falin
ei hefir ennþá borist niö’r í dalinn.
þeir komast skarnt, þeir lenda’ í aur Og uröum
og eru’ aö hrapa þar meö veikurn buröum.
þá greinir á um áttir, vöö og vegi,
á vestur-leiö, þá halla tekur degi.
Kn saina röddin óþreytandi ómar,
úr eyöi-þögn í storrni lífs hún hljómar;
hin sarna’ er þráin, þreytu heitur sveitinn,
og þrauta-gangan— eilíflega leitin.
Kristinn Stefánsson.