Heimir - 15.07.1904, Blaðsíða 7

H E 1 M I R
3
Utgefendurnir hugsa sér því að taka trúmál til íhugunar í
riti þessu, rannsaka þau eftir því sein kringumstæbur leyfa, og
að leitast íremur viö að útskýra þau en fella á þau nokkurn
dóm, en láta menn heldur dæma þar um fyrir sig sjálfa. það er
að anda og stefnu hinnar unitarisku kristindómsskoðunar, þeirr-
ar einustu trúmálastefnu, er haldist hefir getað í hendur við
mentalega og andlega framför síðastliöinnar aldar, þeirrar stefnu
er vér íslendingar höfum ósjálfrátt hneigst aö, og er nú iangt.
um útbreiddaii á meðal vor, en orð er á gjört, Vér íslendingar
höfum til ])essa verið alt of feimnir að meöganga þann sann-
Ieika; enda hevrt margar raddir hrópandi og heitandi á rnenn,
að varast ])au firn, að líða skipbrot á trú sinni. Vér erum sjó-
manna og víkinga þjóð og kunnum því inanna bezt að tneta að-
varanir slíkar. En fæstum dylst þó, að betra sé „aö setja" og
eiga ])að á hættu, aö líða skipbrot, en láta skúturnar hvolfa alt
af kyrrar í naustinu, með því líka að ])að er ekki stór hætta á,
að svo þyríti að takast til. það hefir aldrei verið minst á það
af nokkrum manni, aö vér höfurn liðið bókmentalegt skipbrot,
jijóðmálalegt eöa hagfræðislegt, þótt vér höfum gjört einhverjar
breytingar í ])eim efnurn, er oss máttu miða til gagns. Hvf er
þá hættan brýnni í trúinálastefnunni? ])á grillu óttast ekki út-
gefendurnir, og þeir ætla því „að setja".
Með því að trúmál eru óaðskiljanleg öðrum málum, ])á hafa
útgefendurnir jafnfrarnt lrugsað sér að láta rit þetta flytja grcin-
ar fræðandi og skcmtandi efnis um ýmisleg mál, eins og tekið er
frarn á boðsbréfinu.
Mörg eru þau kvæðin til, sem ekki eru minna fræöandi og
skemtandi en langlokur ýmsar, er sarndar eru. I þeirn feist
vanalegast kjarni ])css, sern hugsað er á einu eða öðru tímabili
þjóðanna, og ]»ótt fjölda mörg þeirra íslenzku ljóða, er tíðast
sjást nú á prenti, séu fremur „subectiv" og tilkomulítil, þá eru
þó menn, er kornast út fyrir sitt eigiö ,Eg‘ og það hér á meöal