Heimir - 15.07.1904, Blaðsíða 15

H E 1 M 1 R
11
og síöast vi5 hverja þri'öju. Allir uröu stórfegnir, þegar ,,lof-
gjöröunum" var loksins lokiö, og presturinn, um leið og hann
andvarpaöi, lokaöi bókinni og hvarf á bak viö milliþiliö.
Síöasti þátturinn var nú aö eins eftir. Presturinn sneri sér
aö borði, er þar stóö, tók upp stóran róöukross og gekk með
hann frain í miöja kyrkjuna.
Fyrstur gekk uinsjónarmaöurinn fram, laut krossinum og
kyssti hann. Næstir honum komu dýflissuverðirnir og sí&ast
bandingjarnir, stjakandi og brígzlandi hverir ö'ðrum í hálfum
hljóöum. Presturinn þrýsti nú hönd sinni og krossimim ýmist
á munn þeim eða nasir, þar sem þeir tróöust hver um annan
um, aö geta snert hvorttveggja meö vörunum, því hann tók nú
ógjörla 'eftir, hvað gjörðist, af því hann var farinn að ræða við
umsjónarmanninn.
Þannig lyktaði þá þessari kristnu guösþjónustu, er ætluö
var til huggunar og leiðréttingar þessum afvegaleiddu bræörum.
40. KAP.
Hýði trúarbragðanna.
Og engir þeirra, er þarna voru viöstaddir, virtist hafa hina
minnstu meðvitund um það, að sá Jesús, sem presturinn svo
margoft ákallaði og lofaði svo óaflátanlega með öllum þessum
glamuryrðum, hefði fjmirboðið einmitt J)á hluti, er þarna voru
framdir; að hann ekki eingöngu heföi bannaö alla þá ónytju
margmælgi og særinga-svíviröu, er flutt var yfir brauðinu og vín-
inu, heidur og líka með berum oröum aftekið í alla staöi, aö
nienn köliuöu nokkurn meðbræðra sinna drottinn eða gengju í
musterin til þess að gjöra bæn sína þar, en skipað ölium að bið-
jast fyrir á afviknum stað, án alls oflætis; að hann hefði aftekið
öll slík musteris smíði, þar sem hann segðist vera kominn tii
þess að niðurbrjóta þau, því að hver og einn ætti að tilbiöja
guð, ekki með háum höllum, heldur í anda og í sannleika; en
umfram alla hluti, að hann hefði fjmirboðiö ekki að eins það, að
nienn skyldu dæma menn, setja þá í myrkvastofu, ofþjaka þeim
og inyrða, eins og hér átti sér stað, heldur og einnig að nrenn
niættu sýna nokkrum hinn ailra minnsta ójöfnuð, því hann sagð-