Heimir - 24.12.1904, Síða 11

H E 1 M 1R
Í23
ríkin haft fyrst opinberað heiniinum mannréttindin. Með friðar-
samningi þeitn, 'er batt enda á Frelsisstríðið árið 1783, eru
mannréttindin viðurkennd í heiminum sem virkilegur sannleik-
ur, og þaðan í frá hefir konungsvaldi hnignað að sama skapi.
A þeim árum, er þetta gjörðist, fæddist Dr. Channing. Fyr-
ir starf það, er hann leysti af hendi, var tímabiliö það ákjósan-
legasta. Það voru alvöru tímar, og þá voru hugsandi menn.
Ný þjóð var að fæðast í heintinn, og med henni kotnu nýjar
hugsjónir, nýtt tímabií.
Því er haldið fram, að viss tímabil sé nokkurs konar hlaup-
ár í framþróunar og siðmenningar áttina. Yniis konar þekking,
er aldirnar hafa verið að safna og Ieiða menn að, kemur þá allt
í einu í Ijós. Sannleikur, er lengi hefir verið í }x>ku, birtist
tnönnurn þá sem bjartur dagur; afstaða mannheima er orðin sú,
að hann hlýtur þá að koma. Og þessi tímabil framleiöa ætíð
mikla og göfuga rnenn, er verða talsmenn þessara nýju hug-
sjóna, og kenna sanrtíð sinni þessi nýju fagnaðarerindi. Þannig
þykjast menn finna eitt þetta tímabil um það leyti, er allur hinn
forni heimur var sameinaður í eitt stórveldi, og vort tímabil
hefst. Þá rísa upp tveir tnenn austur í heiini og hrópa með al-
mættisrödd til tnanna og segja: „Takið sinnaskiftum, guðsríki er
í námd." Það eru gleðidagar frarnundan, allt ranglæti á að
hverfa burt. Mönnum græðist von. Og vonin er lífsins verndar-
engill, er bætir upp fyrir allan sársauka og brigö, er menn líða,
skapar þeim nýjan þrótt, er erviði og þunga eru hlaðnir, svo
þeir þreytast ekki að sækja fram — að vona. Jesús, timbur-
smiðurinn frá Nazareth, gaf mönnum von, og ástæðu til þess að
vona góðs, er allir væri börn hins sama föður, er sjálfur væri
kærleikurinn. Faríseinn frá Tarsus, Páll Iærisveinn hans, flutti
vonarorðin út um allan heirn, og kenndi öllum þjóðum og skírði
þær "í nafni föðursins, sonarins og anda heilags".
Títninn leið, menn vonuðu og lærðu margt á þann hátt, er
opinberaðist þeim um hin næstu tímamót.
Það gamla leið undir lok, og ný þjóð kom og sigraöi heim-
inn —hin þýzk-rómverska þjóð— og aftur ríkti annar keisari. -
Þá braust fratn úr Iádeyðu þögninni önnur hrópandi rödd, er hét
á menn að hafa trú. „Réttlæting af trú" hrópaði bóndasonur-