Heimir - 24.12.1904, Side 22

134
I-I E I M I R
íhaldsstefnunni, og nú í seinni tíS heiir verk þeirra fengiö fulla
viöurkenningu, eins cg þaö átti skiliö.
En áöur en þeirri þrætu sleit, var annaö stórmál hafið, er
var mikiö víðtækara þá í svip. Þaö var um þrælahaldiö í Suð-
urríkjunum. Dr. Channing haföi alla reiöu skrifað um þaö mál
áriö sem hann lézt, og varð þaö til þess, aö framfara.flokkurinn
tók það upp á dagskrá sína.
Parker og Wm. Lloyd Garrison gjöröust nú forvígismenn
þeirrar hreyfingar og uröu brátt illa þokkaöir fyrir vikiö. En
þeir létu þaö ekki fyrir brjósti brenna. Nú stóö deilan sem hæst
og lagði Parker sig þá allan frarn. Hann naut lítillar hvíldar, og
samverkamenn hans gjöröu honum í mörgu eryitt fj'rir. Þótt
hann væri aö eins rúmlega þrítugur fór nú heilsa hans að gefa
sig, og árið '43 sagöi hann upp söfnuöi sínum og tók sér ferö á
hendur til Evrópu.
Ariö eftir kom hann til baka, og sótti þá fljótt í sama horf-
ið. Nú var hann kyrkjulaus, og var þá tilraun gjörö til að svelta
hann til hlýðni af þeim, er andstæöir voru honum í kyrkju og
félagsmálum. En þaö tókst ekki, sem betur fór. 22. jan. 1H45
héldu nokkrir menn fund með sér og gjörðu þá yfirlv'singu, aö
þeir skyldi sjá svo til, „að Parker fengi málírelsi í li.oston." —
Þeir gengust fyrir því, aö mynda nýjan söfnuö, og í febrúar þaö
sama ár sendu þeir honum köllun. Þeim söfnuöi þjónaöi hann
til dauöadags. Meö þessu lauk allri kyrkjulegri mótspyrnu gagn-
vart honum. En þá var enn óunniö þaö tnál, að þrælarnir fengi
frelsi og sá blettur máður af Bandaríkja þjóöinni. En þaö lág
honum nú þyngst á hjarta. I næstu 10 ár vann hann uppihalds
laust og stööugt aö því eina takmarki. Hann flutti ótal ræöur
um þaö og reit fjölda blaöagreina. En honum auönaðist ekki
að sjá þau málalok. Hin síðasta ræða hans mót þrælaverslun
var flutt 4. júlí 1858 í Boston, rúmum tveiinur árum áöur en
þrælastríöiö hófst.
Heilsa hans var nú meö öllu farin. I næstliöin tvö ár fann
hann til þreytu og lasleika, en hélt áfram verki. A nýári '59 var
hann þungt haldinn og komst ekki einu sinni í kyrkju. Söfnuö-
ur hans veitti honum nú árs leyfi, að hann færi í hlýrra loftslag
sér til heilsubótar, en allt kom fyrir eitt. En þó lét hann tilleið-