Kirkjuritið - 01.05.1939, Blaðsíða 17

KirkjuritiS.
Sunnudagshelgin.
Hvíldardagurinn varð til mannsins vegna, og eigi
maðurinn vegna hvíldardagsins; svo að jafnvel
manns-sonurinn er herra hvíldardagsins.
Vér getum naumast gert oss það í hugarlund nú, liversn
samtíðarmenn Jesú feldu alt hvíldardagshald i þröngar
skorður, og hvernig ])að var mest í því fólgið að fvlgja í
klindni þeim fyrirmæhun, sem höfðu orðið til í sam-
bandi við það, án þess að gera hinn minsta greinarmun
a því, hvers eðlis það væri, sem menn aðhefðusl á hvíld-
hfdegi.
011 vinna var undantekningarlaust bönnuð, hvort sem
telja mátti hana nauðsynlega eða ekki, og svo langl var
gengið, að menn máttu ekki hreyfa sig, nema ákveðna
'egalengd, ella urðu þeir hrotlegir við erfikenningarnar i
þessu efni. Fræðimennirnir máttu einir úr því skera, hvað
leyfilegt var og hvað ekki, og úr þessu urðu svo hégóm-
*egar hártoganir fræðimannanna, til þess að koma sér
l|ndan hinum ströngu reglum, og liinu fordæmandi al-
nienningáliti, sem því var samfara.
Þegar vér höfum þetta í liuga, þá þarf oss ekki að furða
a hv'> þó að Jesús Kristur deildi fasl á þá trúarlegu leið-
loga, sem vildu færa all helgihald hvíldardagsins i svo
Þ’áleita fjötra.
Það er merkilegt fyrir oss, sem nú lifum, að gera oss
pein fyrir því, hvernig Jesús Kristur leit á hvíldardags-
'aldið, svo að það mætti verða oss til leiðbeiningar. Hann
oðurkendi nauðsyn hvíldardagshelginnar, en lagði jafn-
ramt ríka áherzlu á það, að hvíldardagurinn væri orð-