Kirkjuritið - 01.05.1939, Blaðsíða 19

KirkjuritiS.
Sunnudagshelgin.
193
andleg vera, og frá því sjónarmiði þarf liann að full-
nægja andlegum þörfum.
Helgidagarnir veita mönnum sérstakleg tækifæri til
þess að auðga anda sinn á margan liátt.
Frá kristilegu sjónalrmiði hefir hvíldardagurinn sér-
staka þýðingu sem guðsþjónustudagur, þegar mönnum
gefst tækifæri til að taka þátt í sameiginlegum guðsþjón-
ustum og tilbeiðslu kristinna manna. Þennan þátt hvild-
ardagshaldsins mega kristnir menn ekki vanrækja. Eí
menn sækja kostgæfilega guðsþjónustur hvern sunnudag,
auka þeir lielgi dagsins, og vart mun hjá því fara, að þeir
geti sótt þangað góð álirif, er hafi blessun í för með sér
fyrir trúarlíf þeirra í heild sinni.
Að eiga heilsteypta trúarlega lífsskoðun er mönnum
eigi síður nauðsynlegt í baráttu lífsins en likamleg
orka. Enginn getur eignast hana, nema hann reyni að
brjóta til mergjar viðfangsefni trúarlífsins og geíi til-
beiðsluþrá sinni útrás í sameiginlegri guðsdýrkun.
Þetta er annar höfuðtilgangur hvildardagshelginnar,
sem ætti að vera ljós hverjum kristnum manni.
Hvernig er nú helgihaldi hvíldardagsins farið vor á
nieðal? Notum vér kristnir menn þann dag eins og vera
ber frá kristilegu sjónarmiði? Ég' býst við, að vér getum
ekki svarað því alment játandi; ég hygg, að vér Islending-
ar stöndum langt að baki öðrum þjóðum í þeim efnum.
Eins og kunnugt er, eru til ákveðin lög' um almannafrið
á hinum löghelguðu helgidögum kirkju vorrar. Þetta er
gert til þess að tryggja það, að þeir, sem vilja, geti notið
þeirrar hvíldar og helgi, sem bundin er við helgidagana.
Þessi lög eru i mörgum tilfellum aðeins dauður bók-
stafur, enda er viðfangsefni þeirra þess eðlis, að mjög
er erfitt að tryggja það með lagabókstaf.
í daglegu lífi manna, eins og það nú er orðið, eru mörg
störf þess eðlis, að ekki verður hjá því komist að inna
þau af hendi, þó á helgidögum sé, og oft getur verið mjög
mikið álitamál, livað rétt er í þeim efnum, og verður því