Kirkjuritið - 01.06.1940, Síða 22

220
Þorsteinn Briem:
Júní.
vifíbætis við sálmabókina og gaf lmn út sálmakver með
220 sálmum og andlegum ljóðum 1933.
Sjálfsagt hefir þeirri nefnd orðið liið sama á sem liinni
fyrri viðbætisnefnd, að taka þar of margt til birtingar.
Enda fékk hún það óspart að lieyra, og var sem ýmsir
litu vart á j)að, sem ])ar var til bóta, fyrir liinu, er ])ótti
ábótavant.
Þetta varð þó ekki viðbætinum að falli, heldur hitt, að
nokkurir höfundanna, eða afkomendur þeirra, töldu rétl
á sér brotinn, vegna ýmsra smábreytinga á sálmimum.
Og þótt nefndin befði að sumu leyti fyrir sig að bera mis-
munandi handrit og útgáfur böfundanna og væri þar því
sjálf úr sök, taldi biskup eftir atvikum rélt að stöðva sölu
bókarinnar, til þess að eigi yrði veður af.
Síðan gaf séra Árni Sigurðsson út lílið sálmakver árið
1936, og hefir það nokkuð verið notað. En áður böfðu
sálmar Yaldemars V. Snævars komið út i sérstakri útgáfu,
og ýmsir þeirra verið notaðir í kirkjum. Auk þessa liafa
og koniið úl allmargar sálmabækur handa æskulýðnum, og'
eru söngbækur K.F.U.M. þeirra merkastar.
Þegar l)ætt liafði verið við sölu á viðbætinum frá 1933,
vildu ýmsir befja málið á ný á víðara grundvelli, en aðrir
voru því mótfallnir.
Til þess að fá gleggra yfirlit yfir afstöðu prestauna i
þessu máli beindi kirkjuráð þeim tilmælum til allra sóku-
ar])resta landsins, að þeir gerðu skrá yfir þá sálma, er þeir
notuðu við guðsþjónustur og kirkjulegar atliafnir, svo sem
sænskir prestar höfðu gert árum saman, er endurskoðun
sálmabókarinnar var þar á döfinni.
En þótt alllangt sé nú síðan tilmæli þessi voru birt,
munu svör flestra j)resta ókomin.
Þetta gefur mér tilefni til þess að laka til máls, þegar
sálmabókarmálið er bér til umræðu.
Ég tel málið svo mikilsvert, að ekki sé rétt, að vér prest-
ar utan af landsbygðinni leiðuni það hjá oss.
Er æskilegt, að sem flestir láti í ljós álit sitt um málið