Kirkjuritið - 01.12.1961, Page 11

KIRKJURITIÐ
441
a. m. k. alilrei færri en það, að þeir ættu að freta verið Drottni
nægilegt tæki til að frelsa lieiminn, — úr því að minna en „tíu
réttlátir“ áttu að nægja til að frelsa Sódómu . . .
Það er þá, þrátt fyrir allt, Iilutverk Kristinnar Kirkju, sem
„líkama Krists“, að frelsa heiminn — ekki einungis í hinum
gamla, sígilda skilningi: að frelsa hann frá andlegri glötun,
lieldur einnig með hinum nýja hætti, sem er krafa einsta’Ss
tíma til kynslóðar sinnar, — tíma, sem m. a. er einstæður
vegna sjálfseyðingartilhneigingarinnar, sem ég ræddi um áð-
an og komast lilýtur til framkvæmdar nema horfið sé gersam-
lega frá ríkjandi stefnu — í þróunarsögu menningarinnar.
Vestræn menning hefur aldrei verið gefin Guði á vald í Jesú
nafni, svo sem augljóst má vera m. a. af þeirri staðreynd, að
þeir sem mestu ráða í lieiminum, nú á dögum tækni-liámenn-
ingarinnar, liafa leyft sér að auðsýna 5. boðorðinu og kærleiks-
hoðorðinu, já, sjálfu eðli lífsins, Skaparanum, ]>á takmarka-
Iausu lítilsvirðingu — að leggja takmarkalaust kapp á aö
framleiða vopn með það fvrir augum að geta gereytt öll lönd,
ef í það færi, að öllu lífi, — en ahnenningur þjóðanna -— svo
nefndra lýðræðisþjóða og alþýðulýðvelda — lætur þetta við-
gangast, og það enda þótt þetta glæpsamlegasta, guðlastsfyllt-
asta fvrirtæki allra alda sé jafnframt svo viti firrt, að hverj-
um ógeggjuðum manni liggur í augum uppi, að beiti eitt ríki
þessu gerevðingartæki má það alveg öruggt heita að það ríki
verði sjálft beitt hinu sama aftur á móti. M. ö. o.: Það eru
nauðalitlar líkur til að gereyðingartækinu verði beitt öðru-
vísi en með nokkurn veginn gagnkvæmri gereyðingu.
Raunvei-ulega er aðeins um tvo kosti að velja fyrir mannkyn-
inu: Gereyðingu — eða — afdráttarlaust afturhvarf frá ríkj-
andi Hclstefnu. Gereyðingin er svo yfirvofandi — ]>ó að
vitanlega nokkuð geti dregist á hmginn eftir að óumflýjanleg
væri orðin, og þá væntanlega samfara andlegri visnun eða trén-
un þjóðanna — að ekki þarf að láta sér detta í hug, að nein
málamiðlun koini að haldi, enda — og það eru hin augljósu og
endanlegu rök þessa máls — er hin yfirvofandi gereyðingar-
hætta bein og óhjákvæmileg afleiSing hinnar ríkjandi stefnu
— ekki einungis né sérstaklega í stjórnmálum, heldur í við-
horfi mannkynsins við lífinu yfirleitt — og er vandalítið að