Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1961, Blaðsíða 38

Kirkjuritið - 01.12.1961, Blaðsíða 38
468 KIRKJURITIÐ ólík öðrum messuin, er ég hafði áður flutt þar þetta hátíða- kvöld. Jólin 1950 voru litlu brandajól, eins og nú, þ. e. a. s. að- fangadag bar upp á sunnudag. Jólainnkaupum og jólaundirbúningi var að mestu lokið á laugardeginum, og aðfangadagurinn því óvenjulega kyrrlátur dagur. 1 Siglufirði er sjaldan um annað að ræða en „hvít jól“, oftast er allt snævi þakið milli fjalls og fjöru og þegar bjart er af tungli og stjörnum er óvíða meiri fegurð, að vetrarlagi. Hin fannhvíta ábreiða vetrarins þekur allt og hún er sem ofin silfurperlum, sem glitra í tunglsskininu. I’annig var þetta um þessi jól, og einmitt aðfangadagskvöldið var eitt af hinum fegurstu og kvrrlátustu vetrarkvöldum þess- arar tignarlegu fjallabyggðar. I’að var fyrst kl. 5 að kyrrðin var rofin. Kirkjuklukkurnar tóku að hringja inn hátíðina og smám saman fjölgaði ljósun- um í bænum. Við erum á leið til kirkjunnar, þar er frost í snjónum og það marrar undir fæti í hverju spori. Alls staðar er fólk á leið til kirkju. Nú er það kirkjan og boðskapur liennar, sem er efst í hugum fólksins, og áður en varir er hún orðin troðfull af fólki. Ég man ekki svo mikla kirkju- sókn þetta kvöld, öll árin, sem ég var í Siglufirði. Kirkjan er í hátíðabúningi, eins og fólkið, tvö fagurlega skreytt jólatré jirýða kórinn og ljósadýrðin er með mesta móti. Aftansöngurinn er að hefjast og nú liljómar forspil jóla- hátíðarinnar. Síðan er sunginn sálmurinn: „Kirkjan ómar öll“. (Gleð þig særða sál). Það var orðin föst venja að byrja aftan- söng með þessum sálmi og það fór sterk fagnaðaralda unt kirkjuna. Síðan hljómar hátíðasöngurinn á jólanótt: „Sú þjóð, sem í mvrkri gengur sér mikið ljós og þeim, sem búa í landi náttmyrkranna l jómar fögur birta“. I meira en hálfa öld hafa hátíðasöngvar sr. Bjarna Þorsteinssonar hljómað í Siglufjarð- arkirkju og eru fyrir löngu orðnir faslur liður í hátíðaguðs- þjónustum margra safnaða, en hvergi hafa þeir snortið mig eins djúpt og í kirkjunni hans, þegar ég stóð í þeim sporum sem hann stóð. Eins og alltaf áður var yndislegt að tala um jólaboðskap- inn þetta kvöld. Hann er alltaf nýr á hverjum jólum. Fólk á öllum aldri var við kirkju, já, heilar fjölskyldur, og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.