Kirkjuritið - 01.12.1961, Side 32

462
KIRKJURITIÐ
verra fyrir kirkjuna, og lirekur liana til frekara undanhalds.
Þetta ósamræmi grefur undan trúboðsstarfi hennar erlendis,
)>ar sem flestir þeirra, er kirkjan vill ná til með boðskap sín-
um, eru ekki hvítir menn. Engan þarf að undra að Múhameðs-
trú, er virðist enga kynþáttaaðgreiningu þekkja, liafi meira
aðdráttarafl í Afríku í dag.
Hvaða öfl eru það, sem komið liafa straumum þessum á
hreyfingu, sem færa oss frá þeim Kristi, er vér lofsyngjum
á hverjum jólum? Hvað veldur því, að vér erum svo þrek-
lausir vottar hans? fig Iiygg, að þessu valdi margir og marg-
víslegir straumar, er undir yfirborðinu lirærast.
í fyrsta lagi er það kirkjan. í stað þess að vera svipa á þjóð-
félagið, lifir hún í sátt og samlyndi við það.Hvarvetna, unt
víða veröld, ciga valdstjórnir vísan stuðning kirkjunnar. Jes-
ús ætlaði kirkjunni að vera súrdeigið, er sýrði allt brauðið.
En langflestir leikmanna og fjöldi klerka líta á kirkjuna sem
verndara þess ástands, sem er. Ein ástæðan til þess að kirkjan
lætur þannig reka á reiðanum og sér í gegnum fingur við
aðskilnaðarmenn hvítra og þeldökkra, er sú, að margir kirkj-
unnar menn eru hikandi við að baka sér óvild hinna efnuðu
í söfnuðinum lil þess að missa ekki fjárhagslegan stuðning
þeirra við safnaðarstarfið. Prestur einn trúði mér fyrir því,
að hann neyddist til að ])egja vfir hverju, sem væri meðan
fjársöfnun stæði í söfnuði hans. Oft vill kirkjan, með frið-
semd sinni og nægjusemi, komast í mjúkinn við umhverfið.
Henni var ekki ætlað að afla sér slíkra vinsælda. Hennar
hlutverk er að vanda um, valda sjálfsóánægju og fullkomna.
Onnur ástæðan til undanhalds kirkjunnar er innbyrðis
sundurþykkja hennar. Vér liöfum sóað dýrmætri orku í hvers
konar deilur innan kirkjunnar sjálfrar. 1 ritum mótmælenda
og kaþólskra er dálkum eftir dálk eytt í að skýra frá mismun-
andi sjónarmiðum og ýkja þau. Minna máli er varið til að
undirstrika það, sem sameiginlegt er. Það skal játað, að vart
verður vaxandi viðleytni innan mótmælendakirknanna til sam-
einingar. Jóliann páfi hefur kallað saman kirkjuþing til
að stuðla að kirkjulegri einingu, og fvrir skömmu lýsti æðsti
maður ensku kirkjunnar, erkibiskupinn af Kantaraborg, því
yfir, að hann ætlaði sér að ræða við páfann um þessi mál.
Allt spáir þetta góðu, en þessi tákn eru of fá og hverfa í