Fríkirkjan - 01.11.1899, Blaðsíða 16

175
II.
Sungið í samsæti íslenzkra naenntamanna í Kaupmanna-
höfn, 22. ágúst 1884, eptir að prestur fríkirkjusafnaðarins í
Reyðarflrði hafði skýrt frá fríkirkjumálinu:
Það er undur, hvað þeir hafa barizt
heima vorir nýju-kirkju menn;
það er snild, hve vel þeir hafa varizt,
vai'la trúlegt að þeir lifi enn.
Jú, þeir enn þá björg úr vegi brjóta,
bei'jast enn þá karlmannlega við
fornar venjur, þindarlausa þrjóte,
þetta gamla, seiga Skuldar-lið.
Spyrji einhver um það, hvað þeir meina
eða vinni, þótt þeir sigri nú,
þá er auðvelt þúsund svör að greina,
þeim sem annars skilja nokkra trú;
í það líf, sem guð og trúin gefur,
getur aldrei nokkur maður leitt
kirkju, þar sem söfnuðurinn sefur,
söfnuð, þar sem enginn hugsar neitt.
Því vér glaðir þakkir vorar færum,
þeim sem ungir hugðu nú á bót,
og þeim eins, sem hvítir fyrir hærum
hófðu þrek að rísa kúgun mót.
Hraustu drengir, vel er enn þá varizt,
von urn sigur fylgir yðar skál,
og að hér sé ei um siði barizt,
en það gildi bæði líf og sál.
Þ. Erl.
——
líjin Í!Írf?julega lögqjöf ci siðaslo alþingi.
Siðan lögin um utanþjóðkirkjumenn voru samþykkt á al-
þingi 1885, hefur jafnaðarlega á hvorju þingi af ýmsum frjáis-
lyndum þingmönnum verið gjörð tihaun til að stíga spori