Fríkirkjan - 01.10.1901, Blaðsíða 2

162
vér vori heilsum
Þótt visni rós,
við vorsins ljós
hún vaknar upp
Sem vakna blóm um vordags stund,
eins vakna eg af grafar blund
við lífsins ijósið bjarta.
Þá aptur slá
og fylling fá
mun fagnaðar mitt hjarta.
Þér, Ijóssins guð, skal iofgjörð tjá;
þitt lífsins orð eg treysti á,
og dauðann óttast eigi.
í trú og Yon
eg veit, þinn son
mig vekur efsta’ á degi.
Kristindómur þjóðar vorrar.
------ (Frarahald.)
En höf. iætur eigi að eins við það sitja að lýsa ástandinu
kirkjulega, eins og það er í hans augum, heldur kemur hann
einnig með það ráð, sem honum sýnist vænlegast til þess, að
bæta úr hinu stórgallaða ásigkomulági þjóðkirkjunnar og hefja
kristindóm þjóðar vorrar upp úr þeirri riiðurlægingu, sem hann
nú er í. Ráðið er i einu orði „innri missión“ eða leikmanna
siarfsemi innan kirkjunnar. — Þessu hugsar hann sér að
verði hrundið af stað á þann hátt, að „í Reykjavik ætti að
rísa upp félag til eflingar íslenzkum kristindómi, fyrir forgöngu
þeirra, sem þar hafa mestan áhuga á þeim efnum, bæði guð-
fræðinga og leikmanna. Inn í þann félagsskap ætti að leitast
við að fá kristna áhugamenn um allt land, þá, sem eitthvað
eru fúsir að leggja í sölurnar. “
Út frá þessu félagi ætlast svo höf. til, að hin „innri miss-
ión“ gangi út um land allt með kröptuga aplurhvarfs prédikun.
tííýju.
af nýju.