Fríkirkjan - 01.04.1902, Blaðsíða 3

51
þú verðir krossfestur — „skal aldrei fram við þig koma“; þá
er svar drottins meir en lítið alvarlegt: „Haf þig á burt frá
mjer, Satan, þú ert mér hneyksli; því að eigi skynjar þú það
sem guðs er, heldur það sem manna er“. Þar eð frelsarinn
gjörir svo mikinn greinarmun, og þar eð vér sjálfir gjörum svo
mikinn mun, þá eigum vér ekki að verða sérlega alvarlegir og
þvi síður gramir, þótt börnunum verði það á að særa fegurð-
artilfinningu vora, og einhverjir formgallar komi fyrir hjá þeim,
og þurfurn ekki sífellt að stagast á, hvað þau séu „óbetranleg"
og „óbærileg". í'egar vér finnum að þessháttar göllum, eig-
um vér einmitt að gjöra þeim það ijóst, hversu mikili munur
sé á þeim og verulegri synd.
Aptur á móti er alvaran aldrei of mikil, þegar um veru-
lega synd er að ræða; þá verðum vér að sýna börnunum
djúp spiliingarinnar 1 mannshjartanu. Eg á ekki við, að vér
séum sí og æ að kenna þeim, hvað trúfræðin kann að segja
um frásnúið mannkyn og syndumspilt mannshjörtu, eða að
reyna að fá þau til að kannast svona almennt við með kver-
inu, „að vér séum allir syndarar og i sekt við guð“; — en
þegar tækifæri býðst (t. d. þegar þau skrökva vísvitandi, eða
þau eru kuldaleg, óhlýðin og eigingjörn) þá eigum vér að sýna
þeim, að þessháttar eiturjurtir geti ekki þrifizt nema þar, sem
jarðvegurinn er eitri blandaður, og að mannshjartað sé að nátt-
úrufari slæmur jarðvegur. Þegar sama syndin, t. d. lýgi,
kemur fyrir aptur, þrátt fyrir það þótt barnið hafi fundið sárt
til þess í fyrra skiptið, sem það laug, og ásett sér þvi að ijúga
aldrei framar, — þá eigum vér að sýna því, að „hjartað er
veikt og höfuðið þreytt". Fyrir leiöbeiningu vora Jæra þá
börnin að biðja um nýtt hjarta ognýjan anda.—Þráfaldlega verður
það að mikiu tjóni, þegar menn ætla að fæla börn og ungl-
inga frá syndinni með þvi einu, að útmála fyrir þeim hinar
voðalögu afleiðingar syndarinnar. Það er ósœmilegt og veikir
einkumarfesúnna að vera alt af að liræða. í:,au verða að sjá og
skilja, að syndin sé manninum ósamboðin, að hún sé dýrsleg
og djöfulleg, og hata hana þess vegna. Það er heimskulegt og
það er bjálfalegt, þegar sagt er við lítið barn: „Ef þú gjörir
þetta, þá kemur hún ,Grýla‘ eða hann ,Dúðadurtur‘ og tekur
þig“; eða þegar menn eru sí og æ að hræða á helvíti, eða