Fríkirkjan - 01.04.1902, Blaðsíða 9
57
ÞaS er að segja: eins og eg þjónaði yður. Þetta verðum vér
að hafa hugfast, þegar vér lýsum lífi Krists fyrir börnunum,
svo að þau sjái, hvernig hann jjónaði mönnunum allt líf sitt,
þjónaði þeim með sjálfsafneitun og þó með gleði. Hann þjón-
aði mönnunum glaður, hvort sem hann sótti tréspæni fyrir
móbnr sína út í smiðahns mannsins hennar, eða iagði á sig
næturvökur vegna hans Nikódemusar, eða læknaði likþráan
mann, eða lét hfið í sölurnar til friðþægingar mánnkyninu. Ef
þú skiptir kristnu trúfræðinni niður eptir þessu grundvallar-
atriði, þá verður þú ekki í vandræðum með að komast að
siffræðinni; — því að: „vér eigum að vera í heiminum eins
og hann var“, í einu orði: þjónar. Kristinn söfnuður er nú
smám saman að sjá þetta hetur og betur, og það fer bráðum
að verða „fínt“ að þjóna. Það er farið að syngja lof um þjón-
ustusemina á öllurn tungumáium og i öllum tóntegundum, og
jafnvel einnig meðal þeirra, sem þykjast vera hafnir upp úr
kristindóminum. Þó er þetta eingöngu og beinlínis kristileg
hugsun, fyllilega gagnstæð anda gömlu og nýju heiðninnar.
Það verður ekki ráðin bót á meinum veiki-ar veraldar, nema
þetta lunderni Jesú Krists komist inn, ekki eingöngu i kennai-a-
stóla og predikunarstóla, eða í ræður manna og bækur, held-
ur einnig inn í hjörfun.
En það er áríðandi að byrja snemma á börnunum, gróður-
setja lunderni Krists hjá þeim, og hlynna að því; að öðrum
kosti kemur það að litlu haldi, þótt. reynt sé til þess, eða nær
að minnsta kosti aldrei eins góðum þroska. Það má koma
anda greiðvikninnar og þjónustuseminnar svo vel inn hjá börn-
unum, að hann verði samgróinn eðli þeirra, séu þau alin upp
kristilega og skynsamiega, — en eðlilega er þá óhjákvæmi-
legt skilyrði, að vér séum sjálf gagntekin af sama anda og að
börnin sjái, að oss sé gleði að verða öðrum til greiða. Börnin
munu þá brátt komast að raun um, að vingjarnleg greiðvikni
er ágætt ráð til að gleðja sjálfan sig og til að koma sóJar-
geislum inn til náungans. Eg þakka föður mínum enn i dag
fyrir snoppung, sem liann gaf mér, þegar eg vildi ekki sýna
greiðvikni. Vér fengum sjaldan Uhamhga hirtingu systkinin,
og eg man vel eptir, þegar eg varð fyrir því. Tildrögin að
snoppungnum, sem eg gat um, voru þannig: Yið feðgarnir,