Fríkirkjan - 01.04.1902, Blaðsíða 6

54
skrifa bók um uppeldið, þar sem Kristi vœri lýst sem uppeld-
isfrœðing til fyrirmyndar og eptirðreytni. Það er hægur vandi
með dæmi Krists fyrir augum að sýna hið sanna gildi gæða
og nautna þessa heims. Fyrst að hann, sem er öllu æðri,
hafnaði öllu því, sem heimurinn kallar ágæti, upphefð, ættgöfgi,
auðlegð og virðing, þá er dómur kveðinn upp yfir öllum þótta
hvort sem það er peningaþótti, aðalsþótti, páfaþótti, dyggða-
þótti eða skáldaþótti. Og fyrst að hann, sem kom frá himni
á jörðu, varð fullkominn í öllu því, sem giidi hefir fyrir augliti
drottins, þótt hann ætti við fátækieg kjör að búa, þá hljóta
að minsta kosti að vakna hjá oss efasemdir um, hvort það sé
sérlega gagnlegt börnum vorum að þau venjist á margar nautn-
ir þegar í barnæsku.
Börn ríkra foreldra eru þráfaldlega fátæk og ógæfusöm.
Auðurinn hefði ekki getað unnið þeim tjón út af fyrir sig, ef
flestallir foreldrar væru ekki að hugsa um að láta börnin njóta
alls, sem keypt verður. Pví fer nú sem fer, að margur ung-
lingur um fermingu hefur notið alls, sem lífið getur boðið, og
er farið að „sárleiðast þetta líf. “
Hvort sem foreldrarnir eru ríkir eða fátækir, styðja þeir
að hamingju barna sinna, ef þeir koma þeim ekki upp á dek-
ur, heimskulegt dálæti, kveifarskap, vandfýsni og heimtufrekju,
en venja þau sífellt á nægjusemi og sparsemi. Það er sannur
auður, þegar börnin fá það uppeldi, að þeim fer að þykja vænt
um kyrláta gleði heimilislífsins, hafa yndi og ánægju af fögru
landslagi og fögrum listum og venjast á viðfeldna glaðværð
og mannblendni, — t-n meta ekki menn eptir kiæðaburði eða
matarhæfi, eða virða gleðistundir lífsins eptir peningaverði.
Því er nú ver, að það er farin að verða óhófleg viðhöfn og
margur hættulegur hégómi í barna samkvæmum vorum, (t. d.
við jólatrén og barna dansleikina), og samkvæmisbragur vor,
sem er svo rotinn á margan hátt, er einnig farinn að breiðast
út meðal vesalings barnanna.
Til allrar hamingju eru þó til velmegandi foreldrar, sem
nota efni sín skynsamlega. — Eg fæ aldrei fullþakkað foreldr-
um minum að þeir vöndu oss á nægjusemi og sparsemi þegar
í barnæsku, og sýndu oss í orði og verki að það er miklu
hyggilegra og þægilegra að byrja á hundinum, komast svo á