Liljan - 01.10.1916, Blaðsíða 13

L I L J A N
77
ekki hvernig liann aflar þeirra?« spurði Barbara.
»Af því að togleður er afar nauðsj'nlegt. Pú hefir
það bæði í knetti og bifreiðarhjól og utanyfirskó. Og
livað er athugavert við regnkápu?«
»Eg er ekki að tala um tilbúnu vöruna«, stamaði
hann, »heldur hvernig þeir afla hrávörunnar«.
»IJeir fá hana úr trjám«, sagði Barbara. »Nú»
hrópaði hún svo, »þú ert að hugsa uin Kongo. það
er liræðilegt þar. Það er þrælahald. En það eru engir
þrælar á Amazonslétlunni. Ibúarnir þar eru frjálsir
og vinnan er létt. Pabbi liefir oft sagt mér frá því«.
Tliorne gaf henni enga skýringu. Ilann gat sett
ofan í við vin sinn, ef vinur hans var nálægur, en
að tala illa um nokkurn mann á bak, sem honum
var eins illa við og Barnes þingmann, það lét hann
almenningnum eftir að gera. Hann vissi lika þar að
auki, að éf Barbara vissi, að faðir hennar, sem hún
elskaði, og maðurinn, sem hún elskaði, vantreystu
hvor öðrum, þá myndi hún ekki verða í rónni, fyr
en hún vissi ástæðuna.
Einn dag liafði Barbara lesið i blaði nokkuru um
grimdarverkin í Putumayo, um þrælahaldið í skóg-
unum á Amazonsléltunni, þar sem indíánunum var
fórnað fyrir »rauða togleðrið«. Hún fór með blaðið
til pabba sins. Hann sagði að það væru ósannindi, að
minnsta kosli hefði hann aldrei heyrt þess getið fyr.
Barnes þingmaður elskaði gæði lífsins, en dóttur
sína elskaði liann þó enn lieitar og mat álit hennar
meira en alla aðra liluti. Pegar hún því leit efabland-
in á liann í fyrsta sinn á æfinni, sagðist hann óðar
skyldi láta rannsaka málið.
»En auðvitað líða mánuðir áður en skýrslan frá