Kirkjublað - 01.03.1934, Blaðsíða 10

62
KIRKJUBLAÐ
Þessi lifandi máttur kristindómsins kom í ljós þeg-
ar í öndverðu. Mælt er, að máttur Jesú til líkamlegrar
lækningar væri svo mikill, að hann megnaði jafnvel
að hrífa menn úr dauðans greipum. En hversu sem því
var farið, þá er hitt víst, að hálfu meiri var þó sá læknis-
dómur hans, sem sneri að hinum andlegu málum. tJt í
dauðahaf vonleysi og sorgar streymdi kærleikselfur
hans og umbreytti því í guðsríki. Allsstaðar, þar sem
lífinu var mest áfátt, þar sem fátækt andans var sár-
ust, þar sem lífinu var lifað í synd og niðurlægingu,
þangað barst fagnaðarboðskapur hans og vann krafta-
verk á líkþráum mannssálum. Sögufræðingurinn Har-
nach hefir snilldarlega lýst hlutverki og sigurför hinn-
ar ungu kristni, er hann segir: ,,Á grýttri eyðimörk
fornaldarinnar, þar sem öllum öðrum trúarbrögðum
hafði misheppnazt, sáði kristindómurinn bæði og upp-
skar sína ríkulegu uppskeru".
Og hvernig stóð á því, að kristindómurinn sigraði
þá heiminn, eins og í einu vetfangi, kom eins og gróðr-
argkúr yfir skrælþurra og langþyrsta jörðina?
Það var vegna þess, að hann flutti mannkyninu
gjörsamlega nýtt sjónarmið á mannssálinni, gildi henn-
ar og sambandi við Guð. Kristindómurinn var ný trú,
sem skapaði nýjan fögnuð, nýtt og áður ókunnugt
frelsi og leiddi af sér nýja og áður ókunna samúð og
kærleika.
Vegna þess nefndi Jesú erindi sitt fagnaðar-
boðskap og vegna þess e r kristindómurinn fagn-
aðarboðskapur, að með honum hefst nýtt mat á mann-
legu lífi, með honum hækkar siðgæðishugsjón manns-
ins, er hann hættir að líta á sig sem dýr, en taka að líta
á sig sem guðsbarn.
"FxAÐ er ekki satt, að þessi trú hafi engu nýtilegu til
leiðar komið. Hún hefir verið eins og súrdeig, sem
smám saman sýrir allt degið. Hægt og hægt hefir hún
gerbreytt öllum siðgæðishugtökum mannkynsins. Hún