Kirkjublað - 01.03.1934, Síða 11

KIRKJUBLAÐ
63
hefir brýnt huga allra hinna beztu manna til vaxandi
mannúðar og réttlætis. Hún hefir með hljóðlátum hætti
smeygt sér inn í líf þjóðanna, löggjöf þeirra og listir,
siði og venjur, og allir hinir beztu menn þjóðanna hafa
sótt til þessarar trúar drýgstan skerf. Flest, sem þok-
azt hefir áfram í siðgæðisefnum í nítján aldir, er kristin-
dóminum að þakka, beint eða óbeint.
Vé£ þurfum ekki annað en minnast vorrar eigin
þjóðar á hinni háttlofuðu gullöld drenglyndisins, þegar
gamalmenni voru slegin af í vorharðindum og ungbörn
borin út eða hent á spjótsoddum. Slíkt er algengt meðal
ýmsra heiðinna þjóða enn í dag. En hvílíkt regindjúp
er hér staðfest milli heiðinna og kristinna siðgæðishug-
mynda!
En hér .hnígur hver átrúnaður að eðlilegum rökum
og ályktunum sinnar lífsskoðunar. Þar sem maðurinn
metur eigi líf sitt eða annara að neinu, þróast auðvitað
hverskonar grimmdarverk. Margir rómversku keisar-
arnir höfðu yndi af því, að etja saman mönnum og
óargadýrum á leikhúsum sínum. Mikill hluti fornþjóð-
anna var hnepptur í þrældóm og gersamlega réttlaus.
Kristindómurinn hefir með trúnni á óendanlegt gildi
mannssálnanna brotið undirstöðurnar að þrælaríkjum
fornaldarinnaí, og leitt þjóðirnar inn á veg æðri mann-
úðar í siðum og háttum. Flestar þjóðfélagsumbætur eru
beint eða óbeint runnar frá hans rifjum. Því að kristin-
dómurinn hefir meir en nokkur önnur trú stuðlað að
því, að vekja virðinguna fyrir lífinu og heilagleika þéss,
og þannig hefir hann smám saman verið að létta af
mannkyninu grimmd hins óarga dýrs.
G eins og fljótið í draumi Esekiels, heldur kristin-
dómurinn enn þá áfram og mun halda áfram að
streyma út í dauðahaf heiðindómsins, og létta þar af
úþján villunnar og grimmdarinnar. Kristniboðar á Ind-
landi hafa lýst því, hvernig kristniboðunin verður enn
Þá að ósegjanlegu fagnaðarerindi til lágstéttanna þar í