Kennarinn - 01.11.1898, Side 11

-11—
SKÝRINGAR.
]>eg;ir Jesósvar orðinn fulltíða inaður byrjaði liann verk sitt, að frelsa mannssál-
irnar. Aður en lianii lcæmi fram |>urfti aðaindirbúa lijörtu fólksins, svo |>au væru
reiðubúin að taka á móti honuin. C4uð sendi |>ví spáinann sinn til að boöa að
Messías væri i nánd. l>essi spámaður var Jóliannes skírari.
I eyöimörkinni við ána Jórdan lióf Jóbannes kenningu sina. Meðan liann bjö
sig undir stárf sitt dvaldi hann á eyðimörku og liafði engisprettur og liunang til
matar og klæddist úlfalda liáruni. .Tóhannes var sonur Sakaríasar prests og konu
hans Elizabetar og liafði fa-ðst |>eim eftir fyrirheiti. Hann var náskyldur Jesú að
frændsemi. Jóhaunes flutti erindi sitt með svo niikilli alvöru og ákafa, að Jaísund-
ir manna komu frá Júdea-byggðum að hlýða á liaiin. Fjöldi fólks iðraðist synda
sinna og létskíra sig i ánni til merkis tim einlægan ásetning sinn að betrast.
llrátt bárust liiu undarlegu orð )>essa prjedikara út uni alla Júdea. Gyðiugarnir
fóru að gera sér í hugarlund, að |>essl mikli spámaður væri sá Messías,sem |>jóðin
lial'ði um niargar aldir vonast eftir. Ilið mikla öldunga-nið Gyðinganna liélt ráð-
stefnu og ásetti sér að komast að sannleikaniini 1 þvi efni. Nokkrir menn úr flokki
Farísea voru )>ví gerðir á fund Jóliannesar t.i I |>ess að leita npplýsinga lijá lionuin
sjálfum. Þeii' spurðu liann, livort liann væri Messias. Jóhannes svaraði: “Ekki er
ég Kristur.” Þáspurðu )>eir livort liaiin væri Elías. Iliuir skriptlærðu liöfðu kent,
að Elías spámaður, sem uppnuniinn var til bimins á eldlegum vagni, mundi aftur
birtast, og bygðu þeir kenningu þessa á orðum Malakíasar spámanns (4:5). En )>ar
sem um komu Elíasar er talað, er átt við spámann lioniim líkan að anda ogkrafti
en ékki sjálfan Elías. Ekki segist. Jóhannes vera Elías. “Ertu þáspámaðurinn?”
Þar áttu þeirvið spámann þann, sem nefndurer í V.Mós. 18:15, sem sumir ætluðu að
vera uiuiidi annar Móses en aðrir annar Elías og enn aðrir sjálfur Messías.-Jóliann-
es neitar því. Hann veit að spáinaðuri/i't er sjálfur Kristur. “Hver ert þú |>á?>
spyrja Farísearnir. Með liógværöar-anda segir Jóbaiines )>eim, að liann sé rödd
)>08s, er hrópi í eyðimörku: gerið beinan veg drottins. “Fg er sendur með þau fagn-
aðartiðindi, að Kristur só í nánd. O, verið tilbúnir að taka á móti lionum. Hann er
alt; 6g er ekkert. Mitt starf er einungis að greiða götu lians og kuungera komu
luins.” Jesús Kristurstendur fyrir dyrum; að þekkja liann er liiö eina nauðsynlega.
Sjálfur Jóhannes segir um hann: “llann á að vaxa; ég á að minka”.
“Sá stendur mitt á meðal yðar, sem |>ér þekkið ekki.” sagði Jóhannes. Og aldrei
vildu Gyðingarnir læra að þekkja lianii. Eftir að lianii sjálfurtilkynti máttsinn með
vitnisburði kröftugri en Jóhannesar vildu )>eir samt ekki )>ekkja liann. Og enn )>á
eru svo inargir menn, sem ekki vilja þekkja liann, |>ó bann staudi mit.t á meðal
þeirra, fullur náðar og sannleika.
“llans skóþvengi er ég ekki verðugur að leysa”, bætti liinn lotningarfulli spá
niaður við. Að leysa skóþvengi gesta var ætlunarverk liiuna lítilmótlegustu þjóna.
Fyrst sjálfur l'yrirrennarinn var )>ess svo ómaklegur að koma uálægt Jesú, liversu
miklii frekar inunum vér uuniir sýndarur )>á ekki vera ómuklegir Jesú náðar. llve
heitt vér ættum )>á að elska liann og gieðjast yflr )>ví, að liann kemur til vor og leylir
oss að koma til sin, ekki til að leysa skóþvengi sina sem þrælar, heldur til að njóta
alls, sem liann á sem bræður og systur lians.