Kennarinn - 01.02.1899, Síða 1

2 árjr. MINNEOTA, MINN., EEBRÚAR 1899. Nr. 4.
FASTAN.
Orðif) “fasta” bendir til sjálfsafneitunar. Vor lúterska kirkja ætlastekki
til, að sú sjálfsafneitun komi fram í líkamlegri föstu.ekki í Jjví að neita sér
um inat ojr drykk, En hún leitast við að koma oss börnum sínum til að
fasta í andlegum skilningi,hryggjast s.vrlega af syndum vorum, og leggja
h'öft á hinarsyndsatnlegu tilhneigingar vorar. í [jessum skilningi á alt vort
líf auðvitað að vora fasta, en aldrei ætti að vcra eins sterk livöt hjá kristn-
um inanni til að beygja sig til auðmyktar og iðrunar, eins og einmitt nú
Jiegar vér erum svo átakanlega mintir á kvalir og krossdauða frelsara vors.
Ii>vl stærri og skyrari soin krossmvndin verður fyrir augum vorum, Jjví
stærri og hræðilogri vorður í augum voru n syndin, sem orsakaði og gerði
nauðsynlega J>essn íniklu blóðfórn. En um leið og oss svíður í lijarta af
sorg yfirsárum Jjoim, sein vér með syndum vorum særðum lausnarann,
fyllist sál vor óumræðilegum fö^nuði yfir frelsi sínu. Eins og Gyðingarn-
ir í cyðimörkinni, bitnir hinu banvæna höggorinsbiti, litu eirorminn ástöng
Mósesar og héldu lííi, svo stöndum vér nú á föstunni, inennirnir, sein
bitnir eruin hinu bmvæna biti syndarinnar, og horfuni tárvotum trúaraug-
uiii á krossinn Krists,og fyrir |>að, í trú að tileinka oss frið[>ægingarfórnina,
voiium vér. samkvæmt fyrirheiti guðs að halda líli, og liljóta náð að efsta
dóaii. Ilið helga hjartans inál hvors trúaðs in.inns or á föstunni Jietta:
“Blóðskuld og biilvun infna
burt tók guðs soiiar ]iína.
J)yrð sé J>ér, drottinu iiiinii!”