Kennarinn - 01.04.1899, Blaðsíða 7

—95
ur jafnmikla þyðin<ru. Þef>ar viö erura að búaokkur undir ferrainguna, er
okkur kent að pekkja liið insta eðli Jesú Krists. Okkur er J>ar sýnd full-
komnunar íraynd mannsins. IJið flekklausa líferni Jesú Krists er okkur
synt og við íimint um að leggja [>að til grundvallar fyrir lífs-broytni okkar.
Og ]>egar við íhugum allan þann kærleika ögmannúð, alt ]>að réttlæti og
sjúlfstæði, sem auðkendi líf Jesú Krists, fyllast hjiirtu okkar lcingun til að
verða eins. Alt liið bezta í okkur tínnur til skyldleika inilli sín og Jesú.
Við skoðuin Jesú sein eldra bróður okkar og tökum hann okkur til fyrir-
myndar í öllu. Presturinn sagði okkur líka að við gætum ekki líkst Josú
nema við endurfæddumst í andlegu lííi okkar fyrir kraft guðs anda. Hann
talaði Iengi við okkur um.J>að, sem Jesús sagði við Nikódemus og áminti
okkur svo um að biðja okkar himneska föður, að efla hið nyja líf, sem byrj-
aði í sálum okkar |>egar við vorum skírð. Af Jjessu sér Jiú, að hér hefur
ekki verið uin J>að að ræða, að J>ylja utan að lærðar J>ulur, heldur um [>á
lífsspeki, sem gildi hefur fyrir alt. lítíð; ]>ví ef við [>ekkjum Jesúm Krist,
Hkjurnst honum og breytum eftir [>eiin lífs-reglum, sem hann kendi, J>á
getum viö orðið giiðir og réttlátir menn og u|)pbyggilogir fyrir mannfélagið.
Jón: En hvað átti svo ]>essi ferming að |>/ða? Var ekki nóg, að [>ið
lærðuð J>etta án ]>ess ]>ið ]>yrftuð að afleggja eiða og gera skuldbindingar
fyrir alt lítíð?
Árni: Hað er nú naumast rétt af J>ér að kalla fermingarheitið “eið”, [>ví
á sarna liátt væru öll okkar loforð við sjálfa okkur og guð, um að bæta ráð
okkar, afleggja hið illa og hl/ða guði,eiðar. En fermingin er í ]>ví fólgin,
að við ungmennin, sein komin erum til trúar á Jesúm Krist og linnum ein-
læga löngun til að lifa honuiu og tilheyra lionum, vottum J>etta opinber-
lega í álieyrn J>eirra inanna, sem ]>egar eru koiunir í ]>ann félagsskap, sem
gerir líf og kenningu Jesú Krists að grundvallar-atriði lífsins. Og égget
sagt J>er ]>að, vinurminn, að okkur sjálfum er ]>að mest gleðiefnið að mega
gera ]>otta. Með J>essari athöfn erum við svo tekin inn i bræðrafélag krist-
inna manna. Og ég get sagt ]>ér ]>að, að J>á htf ég lifað sælasta stund á
æíi minni, J>egar ég vottaði frelsara minum trú mína.
Jón: En segðu mór J>á í hverju fermingarheitið ]>itt er fólgið?
Árni: Hað var fólgið í |>ví, að ég hét guði ininum, að ég skyldi “alt til
miiinar dauðastundar” forðast hið illa í heiminum, hverju nafni sem ]>að
nefnist, on í trú á guð föður, sou og heilagan anda og með hjálp guðs orðs
og sakrainenta, sækjastóftir liinu góða og lifa hroinu og flekklausu líferni
hér í heimi, með fulíri von og vissu uin betra líf eftir daiiðann.
Jón: Og ætlar ]>ú að reyna að standa við |>etta heit?
Arni: Já, með guðs lijálp. l>egar að unnu heitinu að ég kraup niður
við altarisgráturnar og presturinn lagði hendur yflr inig og blcssaði mig (
umboði Jesú Krists, fann ég lil nærveru guðs anda, og í [>eirri von, að ég
aldrei brjóti hans náð af mér, ætla ég að lifa og deyj)i sem kristinn tnaður.