Ný kristileg smárit - 01.06.1894, Page 7

63
feld heilsaði öllum með ánægjubrosi og gekk upp
til sætis síns á loptinu, við organið.
Hin dillandi hljóð skógarþrastarins ljeku enn í
hjarta hans, og organið flutti þetta hjartans mál
haus aptur söfnuðinum. Forslagurinu varð óvana-
lega langur hjá honum þennan dag, hann þurfti
að túlka í tónum allt sem bærzt hafði í sálu hans
þennan morgun, Guði til lofs og dýrðar. Allir
sátu hljóðir og hrifnir, og þegar kom að sjálfum
inngöngusáhninum, byrjaði skólameistarinn með
hárri og hreimsterkri röddu, og allur söfnuðurinn
stóð upp og söng með, og í háa tíð hafði ekki
heyrzt svo vel sungið í Bernsdorfkirkju, það var
svo innileg þakkargjörð, það var svo mikil kristi-
leg von í slíkum söng.
þ>egar sálmurinn var úti, stóð dökkklæddur mað-
ur, sem verið hafði hjá organinu, upp úr sæti sínu
til þess að færa sig nær prjedikunarstólnum. Hann
hafði ekki haft augun af forsöngvarauum og kink-
aði kolli til hans og sagði í hálfum hljóðum ein-
hver lofleg orð um sönginn. Skólameistarinn leit
svolitið við, þekkti ekki manninn, svaraði lítið eitt
kveðju haus, og sinnti honurn svo ekki frekar.
Messan var úti og fólkið gekk úr kirkjunni og
seinastur allra skólameistarinn, sem gekk frá öllu
og læsti. Klukkau var orðin hálfellefu og nokkrir
unglingar úr þorpinu fóru að tínast heim að skól-
anum, því að gamli maðurinn hafði vanið þá á að
koma til sín eiun tíma á suunudögum.
Klukkan ellefu komu unglingarnir inn 1 skólann,
en síðastur kom inn fullorðiuu maður, það var