Syrpa - 01.12.1915, Blaðsíða 27

SYRPA IV. HEETI 1915
217
Wilson er óánægöur meö þaö,
hversu lítið hann gat athugað mör-
gæsirnar,en í mínum augum og- allra
annara, sem hér sátu eftir, liggur
árangurinn af tilraun hans í því,
hvernig hún hrífur hugi okkar sem
ein hin frækilegasta saga í öllum
heimskaulaferðum. Að menn leg'g'
af stað út í heimskautsnóttina, gangi
á móti hræðilegasta kulda og grenj-
andi stormum í myrkri, er nokkuð,
sem er alveg nýtt; og að þeir skyldu
halda áfram í slíkri raun, þrátt fyrir
alla erfiðleika,í fullar fimm vikur, er
sannarlegt hreystiverk. Það er efni
í sögu fyrir kynslóð nútímans, sem
eg vona að tapi sér ekki í meðferð-
inni.”
“Og ennfremur er verulegi árang-
urinn alls ekkert smáræði. Við
munum konrast að raun um, hvenær
þessi merkilegi fugl.keisara-mörgæs-
in, verpir, og alt sem þar að lýtur.
En jafnvel þó að þekking okkar á
lífssögu fuglsins á þroskastiginu
verði af.skornnm skamti, hefir förin
sýnt veðráltuna á hinum mikla fasta-
íssvegg að vetrarlagi. Hingað lil
höfunr við aðeins getað ímyndaö
okkur kuldann og hörkuna, en nú
höfum við óyggjandi sannanir, og
höfum fengið upplýsingar um lofts-
lagið hér í sundinu.”
Dr. Atkinson viltist.
Til að gefa hugmynd um hina
hættulegu bylji suðurheimskauts-
landanna, má endurtaka í fám orð-
um sögu Scotts um það, hvernig dr.
Atkinson viltist rétt hjá kofanum,
fjórða júlí. Þann dag var stormur
og frostið var hér um bil tuttugu
og fimin stig fyrir ne'ðan núll (á
Fahrenheit). Eftir hádegi lægði
vindinn ofurlítið, og var þá farið út
til að athuga þann mælirinn, sem
var nær kofanum. Iin dr. Atkinson
datt í hug að fara að gamni nínu að
skoða mælirinn senr var í nyrðri
víkinni úti á sjóísnum. Þetta var
klukkan hálf sex. Og Gran, sem
ekki var síður áræðinn, lagði af stað
til að vitja um mælirinn í syðri
víkinni ; en hann var nógii hygginn
að snúa aftur, þegar hann var búinn
að fara tvö eða þrjú hundruð faðma.
Heilan klukkutíma var hann að
komast heim aftur og ná í miðdegis-
verðinu kl. 6 og 45 mín. Hálfum
klukkutíma síðar, þegar búið var að
borða, voru ýmsir sendir út dálítinn
spöl frft kofanum til að hrópa og
veifa ljósum og stóreflis parafínólíu
leiftur var útbúið á veðurvitahæð.
Fyrst var leitarflokkur sendur út í
norður frá kofanum. Það hvesti
aftur nokkuð meira og tunglið skein
í gegnum skýin. En þrátt fyrir þá
hjálp kom dr. Atkinson ekki til
baka, og kl. y og 20 mín. kornu
leitarmenuirnir til baka, án þess að
hafa séð nokkuð til ferða hans. Þá
voru sendir út hópar leitarmanna,
til að kanna alla ströndina og lag-
ísinn út að ytri eyjunum. Það voru
engin líkindi til að dr. Atkinson
hefði fundið skýli, og hann var alt
of illa klæddur til að vera úti í slíku
veðri. Það var lítt hugsandi að
hann hefði komist hjá alvarlegu
slysi. Loksins komu þeir með hann
kl. nærri tólf og var hann þá búinn
að vera úti meira en sex klukku-
tíma. Þeir höfðu fundið hann við
höfðann, sem var skamt frá kofan-
um. Hann var töluvert frosinn á
annari hendinni og nokkuð á and-
i