Verði ljós - 01.02.1897, Blaðsíða 14

30
lega kendur þar yið, með því að þar fór fyrst að bera á honum.
Par vann hann og mestan hluta af lífsstarfi sínu.
Árið 1814 ferðuðust hjer um land tveir útlendingar, er miklar
vinsældir hafa getið sjer hjá þjóð vorri. Annar var Easmus Kr.
Kask, málfræðingurinn alkunni, en hinn var enskur ])restur, Bbenezer
Henderson að nafni; var hann gjörður út af hinu brezka biblíu-
fjelagi til þess að kynna sjer kristnihald hjer, útbreiða sem mest
ritninguna og ráða sem mestar bætur á því, er aflaga færi í krist-
indómsmálum. Hann ferðaðist hjer um land 2 sumur, en hafði
vetursetu í lieykjavík, og færði ýms góð áhrif með komu sinni;
tóku ýmsir prestar að rækja betur en áður embætti sín og söfn-
uðir að rækja betur kirkju en þeir höfðu gjört nokkra hríð áður.
Henderson hefir ritað bók um ferðir sínar og ber hann íslend-
ingum vel söguna, en um fáa fanst honum eins mikið og Jón
prest í Möðrufelli. Hann kyntist honum mest síðara sumarið, sem
hann fór um landið; dvaldi hann þá hjá honum 2 daga í góðu
yflrlæti; segir hann, að sárþyrstur maður geti ekki meir fagnað
svaladrykk en Jón prestur tíðindum þeim, er honum voru sögð um
framfarir og útbreiðslu guðsríkis. Sjera Jóni hafði þegar áður
komið til hugar að stofna kristilegt smáritafjelag nyrðra, og hvatti
Honderson hann til þeirra framkvæmda. Yfirleitt fanst honum
kristnilíf Norðlinga standa með meiri blóma en fyrir sunnan. —
Biblíufjelagið íslenzka á Henderson að þakka stofnun sína. Það
komst á fót með ráði hans, eptir að hann var farinn hjeðan af
landi burt.
Þau sjera Jón og Helga kona hans eignuðust 7 börn; náðu 4
þeirra fullorðinsaldri, einn sonur og þrjár dætur. Jón sonur hans
fór utan á unga aldri og nam þar skólalærdóm, var nokkra
hríð skólakennari í Danmörku og kvæntist danskri konu. Sigríð-
ur var ein dóttir sjera Jóns, hana átti Hákon prestur Espólín.
Önnur var Margrjet, kona Einars prests Thorlaciusar í Saurbæ.
Álfheiði dóttur Jóns prests átti Hálfdán prestur Einarsson á Eyri.
Þegar sjera Jón hafði þjónað prestsembætti í 47 ár og var
orðinn rúmlega sjötugur, tók hann Jón son sinn fyrir aðstoðar-
prest (1830). Gegndu þeir feðgar báðir prestsverkum nokkur ár
í Grundarprestakalli. Opt átti sjera Jón kost á því að fá tokju-
meiri prestaköll en það, er hann hafði, en honum þótti það illa
sæma að skipta um prestakall í ávinningsskyni. Loks kom svo
fyrir fortölur Bjarna amtmanns Thórarensens á Möðruvallaklaustri,
að sjera Jón sótti um það prestakall (1839), haí'ði hann þá verið