Nýjar kvöldvökur - 01.05.1909, Blaðsíða 1

Nýjar kvöldvökur - 01.05.1909, Blaðsíða 1
BORGIR. (Framh.) Konsúllinn var maður á efra aldri og nokk- uð grár fyrir hærum. Hann var meðalmaður vexti og þó í lagra lagi, hvatlegur á velli og þéttvaxinn. Að yfirlitum var hann fríður sýn- um. Ennið hátt og kúpt, augabrýrnar boga- dregnar og hæfilega loðnar, nefið dálítið bjúgt að framan, kinnarnar fölar og sléttar, en bog- inn undir augunum helzt til skýr. Varirnar voru þunnar og sú neðri stóð of langt fram, en efrivararskeggið skýldi þeim lýtum að mestu. Augun voru dökk og lítil, en snarleg og hvöss. Djúp hrukka var á milli augnanna og andlitsdrættirnir á niðurandlitinu voru nokkuð harðlegir. Þó var svipurinn fremur góðmannleg- ur og dálítið gletnislegur. Seinmæltur var hann og heldui stirðmæltur, og drap í skörðin á milli framtannanna, þegar hann talaði. Nafnið Svendsen vardregið af nafni Sveins gamla Grundarprests, afa konsúlsins. Grímur, faðir konsúlsins, hafði séð það í tíma, að illa kom það sér og átti hvergi nærri við, að ís- lenzkur kaupmaður, sem skifti við dönsk verzl- unarfélög og danska kaupmenn, héti íslenzku nafni. Pað var eins og maðurinn kynni ekki þá sjálfsögðu kaupmannsskyldu að gera hinum dönsku samþegnum sínum nafn sitt nmnntamt og meðfærilegt. Svo gerði það ilt verra, hvern- ig Danir báru föðurnafn hans fram, er það kom þeim fyrir augu á íslenzku, því erfitt var í máli þeirra að þekkja það frá þýzka oiðinu «Schwein« eða enska orðinu «svine« sem hvortveggja er framborið «Svæn« og þyðir svin; en svínsson vildi Grímur ekki vera álitinn í Kaupmauna- höfn. Konsúllinn tók því nafnið að erfðum, og N. Kv. III. 5. ásetti sér að grafa það djúpt og skýrt í al- menna meðvitund og sögu Grundfirðinga, svo lengi stæði það ómáð. Nú hafði honum fyrir allmörgum árum síðan tekizt að lengja það, með nafnbót, sem jafnvel bar af nafn- inn sjálfu. Pað var konsúlsnafnið. Konsúls- merkið framan á húsi hans og flaggið á stönginni minti menn einnig daglega á þetta hávirðulega nafn, ásamt vanda þeim og veg- semd, sem því fylgdi. Nú voru allir Eyrarbú- ar, sem teljast vildu menn með mönnum, bún- ir að læra að ávarpa konsúlinn réttilega. En úti í firðinum og inni í fjarðardalnum voru ,enn þá «dónar», sem ómögulegt var að kenna manna siðu. Þeir kölluðu konsúlinn «Sveinka«, og ekkert annað. Pað gerðu þeir, þóttútiværi og margir heyrðu til, og ef konsúllinn heyrði ótrúlega illa, þá kölluðu þeir nafnið enn hærra. Ekki lét konsúllinn slíka smámuni á sig fá, heldur hafði hann allan hug á því, að láta mikið að sér kveða í firðinum og sýna þar öllum «dónunum» líka, að hann væri maður á móti þeim mörgum saman. Ekki taldi hann það eftir sér að vera hæsti gjaldandi sveitar- innar og gjalda tvöfalt hærra útsvar en sá næsti fyrir neðan hann. í öllum vandamálum sveitarinnar var hann ötull og ósérhlífinn, enda þótti aldrei neinum ráðum ráðið, nema hann væri þar til kvaddur. í mörgum eða flest- um félagsfyrirtækjum fjarðarins var hann lífið og sálin; framfarafélagið hafði hann stofn- að og jafnan verið formaður þess. Hann var meðstofnandi búnaðarfélagsins og lestrarfélags- ins, en heiðursfélagi skíðafélagsins, söngfélags- ins, málfundafélagsins og kvenfélagsins. Eini 13.

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.