Nýjar kvöldvökur - 01.01.1953, Blaðsíða 30

22
VALGERÐUR
N. Kv.
„Aldrei getið þið gizkað á nokkurn skap-
aðan hlut, sem vit er í!“ sa2fði Guðlauar
O O
gremjulega. „Ef hún hefði nú sagt honum
trúlofun þeirra Skúla, þegar hún fór, og
þau svo gifzt sarna daginn og skipið kom
þangað, finnst ykkur það ekkert koma mál-
inu við!“ Guðlaug litaðist um, hreykin á
svip.
..Eg trúi þessu aldrei, fyrr en Valgerður
segir mér það sjálf,“ sagði Sólbjört ákveðin.
„Ja, ég trúði því nú ekki sjálf lengi vel,
en svona mun það nú samt vera.“ Guðlaug
lieygði frá sér fiski og tók annan.
„En hvaðan hefurðu alla þessa Salómons-
speki þína?“ spurði Sólbjört.
„Þið vitið, að hún Bogga í Jenssenshús-
inu kjaftar frá öllurn hlutum, og hún sagði
Maju Stefáns, og Maja mömmu sinni, og
hún Stínu Árna, og hún mér, að Jenssen
hefði fengið símskeyti í gær um giftingu
Sktda, en þar hefði konan ekki verið nefnd,
hann ætlaði að skrifa um það seinna.“
Stúlkurnar spjölluðu um þetta fram og
aftur, og um kvöldið höfðu öll heimili það
fyrir satt, að Valgerður væri gift Skúla,
nema Jrær mæðgurnar Sólbjört og Oddný,
sem taldi að Jretta kæmi alls ekki til rnála,
að svo gæti verið.
Enginn var samt svo djarfur að óska Jens-
sen til hamingju, og biðu menn þess með
óþreyju, að hann gæfi eitthvert lilefni í þá
átt.
Liðugum Jrrem vikunr eftir burtför Val-
gerðar fékk Oddný svolátandi bréf frá
henni:
„Hjartkæra tryggða-vina mín. Þér fer nú
að þykja mál til komið að heyra eitthvað af
mér, og er það fyrst að segja, að mér líður
ágætlega. Margir sjúklinganna hér eru Jreir
sömu og áður voru, og margt það sama af
hjúkrunarliðinu og yfirmönnum sjúkra-
hússins. Það lífgar ávallt og gleður að finna
vináttu og hlýhug hvervetna kringum sig.
En veiztu hvað, vina mín! Jenssen kaup-
maður ímyndaði sér óefað, að ég færi tii
Hafnar Skúla vegna! Ég gat varla varizt
hlátri, en líklega hefur það samt verið rangt
af mér að leiðrétta ekki þennan misskiln-
ing. En ég gerði Jrað nú ekki. Og svo verður
Jrað bráðlega gert hvort senr er, Jrví að Skúli
skrifar lionurn með Jressari ferð. Þau Ella
voru gift tveimur dögum áður en ég kom,
Jrví að skipið tafðist um tvo daga sökum
veðurs. En Jrað var ætlun þeirra að giftast
sama daginn, og ég kæmi til Hafnar.
Þau tóku á nróti nrér, Jregar ég steig á
land, og nrátti ég til með að bregða mér
snöggvast Ireim til Jreirra. Þau hafa f itla
en snotra íbúð rétt hjá verzluninni, sem
hann vinnur við. Var allt í bezta lagi hjá
ungu lrúsfrúnni. Húsbóndi Skúla gaf hon-
unr talsverða launahækkun í brúðkaups-
gjöf, svo að Jrau komast bærifega af efna-
lega. Og Jrótt Skúli sé enn ekki orðinn full-
fær verzlunarmaður, verður hann það áreið-
anlega með tímanum. Ég kenr oft til Jreirra
og er ætíð velkomin.
Skúli er orðinn nrikið breyttur í útliti.
Rolusvipurinn alveg horfinn, og augun
alltaf skær og stillileg. En Ella er sama glaða
og saklausa barnið, og hún var áður.------
Nú skulum við skrifast þétt á, elsku vina
nrín! Ég lref gaman af að fylgjast vel með
öllum í Skagaþorpi. Þegar ég kvaddi fólkið
Jrar, fann ég fyrst, lrvaða velvildarítök ég
átti í lrugum þess.
Þú geymir Jrað, sem ég ætla Sólbjört í
brúðkaupsgjöf. Og Jró það sé ekki nema
nokkur hundruð krónur, getur hún eitt-
hvað bætt í bú sitt með þeim. Og tif nöfnu
nrinnar litlu hugsa ég, þegar lrún stækkar
og Jrarf nreira nreð. — Þú varst einu sinni að
talfæra, að gaman væri að verzla dálítið.
Sendi ég Jrér nú dálitla peningaupphæð til
að byrja nreð, og geturðu skoðað það sem
Jrína eign. En viljirðu svo lralda áfram, eru
alstaðar kaupnrenn, senr vilja láta selja fyrir
sig. Emma dóttir Jrín getur hjálpað þér inn-