Tjaldbúðin - 01.01.1899, Side 21

-19-
ínga og kirkjusundi'ung þá, sem af því hef'ur
leitt.
Sumarið 1887 kom íslenzkur leikmaður,
Jónas Jóhannsson að nafni, frá Bandaríkjunum
til Winnipeg. " Hann var meðlimur kristni-
boðsfjelags í New York: The Seamans Friend.”
Jónas sneri sjer til sjera Jóns og langaði til að
starfa í söfnuði hans og undir umsjón hans.
Ilann vildi reyna að lcoma á bænarsamkomum
í söfnuðinun. En sjera Jón vildi alls eigi hafa
neinar bænarsamkomur í söfnuði sínum, og vís-
aði hann þess vegna Jónasi frá sjer. Jónas
sneri sjer þá til Presbyteríana í Winnipeg.
Þeir settu hann fyrst til mennta um dálítinn
tíma og gjörðu hann að trúboða sínum meðal
Vestur-íslendinga. Þannig hófst trúarsundr-
ung sú meðal Vestur-Islendinga, sem er i því
fólgin, að ýmsar kirkjudeildir t. a. m. Presby-
teríanar og Baptistar reyna með öllu móti að
tæla Vestur-íslendinga út úr lútersku kirkj-
unni og inn í kirkjur sínar. Dr. Bryce er aðal-
maður Presbyteríana í mftli þessu Hann (ærði
þá ftstæðu fyrir trúboðiuu : “Að fáir fslend-
ingar sæktu kirkju sjera Jóns, og uienn væru
hræddir, um að hinar köldu, óevangelisku prje-
dikanir hans mundu hafa lítil áluif á íslend-
inga, sem undirorpnir eru freistingum liins nýja
•ogórólega lífs lijer vestur lVá ” iLögberg 19.