Ægir - 01.07.1918, Blaðsíða 10

110
ÆGIR
þeim urðu sumir efnaðir menn, atvinna
á þeim liélt öllu heimafyrir í horfi og
eigendur græddu, og það á þeim tíma,
þegar menn óskuðu þess eins, að fisk-
skippundið kæmist upp i 50 kr. og að
það verð fengi að haidast. Þá skildu
þeir aldrei óska neins framar.
Ilaldfæraveiðar (skakið) þarf að taka
upp á njr meðan djutiðin er, skipakost-
ur er nógur og hingað til hafa íslend-
ingar kunnað að draga íisk, en seglbún-
að báfa verður að rannsaka áður en
lagl er út, finna gallana sem gera þessi
fallegu skip óhreifanleg nema með mót-
or, og menn verða að sætta sig við, þótt
ferðin sé eigi ávalt 6 mílur.
Ensku samningarnir ná yfir 2 vertíðir
eða eru í gildi til 1. maí næsta ár. —
Hvernig verður útkoma mótorbáta eftir
næstu vertíð, haldi dýrtíðin áfram eins
og nú, með óvissu verði á fiski, og olíu-
tunnu á 106 kr., ef ekki hærra. Eitthvað
verður að gera til þess að ílotinn standi
ekki uppi — og þar eð hér er að ræða
um skip, þá verður að reyna að nota
segl og fiska með haldfærum eins og
gert var áður en framfarir urðu svo
skjótar, að við gátum ekki fylgst með,
og i ákafanum gleymdum ýmsu gömlu
og góðu, sem nú á þessum örtugu tim-
urn mætti að gagni koma.
Meining min er ekki sú að halda því
fram að þessi skip séu örugg og trygg í
velrarfárviðrum fyrir sunnan land, held-
ur að þau verði gerð að þeim skipum,
séu þau það ekki, að sækja megi á þeim
afla innan bugtar ef í það fer, að stein-
olia verður ófáanleg, eða það dýr, að
eugin tök verða til að kaupa hana.
Eftir bréfi, sem mér nýlega var skrifað
frá Eyjafirði, litur svo út, að steinoliu-
lunnur séu eigi vigtaðar heldur afhentar
kaupendum samkvæmt tölum þeim er
sýna vigt við áfyllingu i Ameríku. Sé
þetta rétt hermt, þá hljóta lögin að vera
brotin. Þegar Fiskifélagið seldi olíu,
sællar minningar, var því hótað öllu
illu, væru tunnur ekki afhentar fullar
samkv. lögum, til kaupenda. Eru þau
lög nú að ganga úr gildi?
í sambandi við það, sem á undan cr
ritað, vil eg geta þess, að 6 dögum eftir
að greinin er skrifuð, fór hér fram skoð-
un á skipi, sem siglt hafði á grunn.
Skipið var skonnorta en hafði mótorvél.
Þegar skoðun fór fram var verið að
gera við mótorinn og að aflokinni skoð-
un, gátu skoðunarmenn þess við vá-
tryggjendur, að svo hefði verið og' sögðu
um leið, að um slíkt væru þeir eigi
færir að dæma. Þessa þurfti heldur ekki
með, því skrokkinn var búið að skoða;
reiði, segl, björgunartæki og alt á dekk-
inu var i bezta lagi og upp á það málti
gefa vottorð um, að skipið væri færl til
sjóferða (Södygtighedsattest). Mótorinn
var þar aukaatriði.
Það má búast við þvi, að striðinu
loknu, að á markaðinn komi þær vélar,
sem bæði eru minni og léttari; eyða
litlu og eru þó jafn allmiklar og bákn
þau, sem nú eru höfð í bátum. Snilling-
arnir miklu, verkfræðingar þeirra þjóða,
sem nú berjast, eru langt komnir þann
veg með mótora ilugskipanna, það vila
menn með vissu, en hve langt er öllum
hulið enn, en sú uppfynding verður
einnig boðin fram þegar um hægisl og
það getur breytt öllu hér hjá okkur þeg-
ar líkir mótorar verða settir i bátana.
I3ær þjóðir, sem í ófriði eiga nú, hafa
lagt til sina beztu og snjöllustu menn lil
að framkvæma sparnaðarhugmyndina.
Hún nær einliventima til mótorbálanna
hér og sýnir sig á sínum tíma, l3á hælt-
um við að skrifa um seglin.
18. júli 1918.
Svbj. Egilson.