Ægir - 01.06.1922, Blaðsíða 4

70
ÆGÍÍÍ
bæði á sumrin og þá tima, sem Krabbe
og ólafur liafa verið á ferðalögum hér
heima og erlendis.
Nefndin er ekki höfundur að reglu-
gerðinni, heldur er hún að miklu leyti
þýðing á öðrum viðurkendum skoðun-
arreglum, og til þess að mál og frágang-
ur vœri í sem beztu lagi, voru þeir há-
skólakennar dr. Guðmundur Finnboga-
son og dr. Sigurður Nordal fengnir til
þess að laga málfæri og þýða það, sem
þýða þurfti, og komu þessir sex menn
saman vikulega veturinn 1920—21, eink-
um xneðan fyrri hluti reglugerðarinnar
var undirbúinn, en við hinn síðari eða
þann katlann, sem hljóðar um vélaút-
búnað, voru það að mestu þeir ólafur
Sveinsson og prófessorarnir, sem á þeim
fundum mættu. Yms nýyrði eru í reglu-
gerðinni, sem útskýringa þarf, en þau
lærast vonandi lljótt.
Eigi síðar en næsta nýjár verður farið
að skoða eftir hinni nýju reglugerð, sem
enn er óprentuð og óundirskrifuð af
konungi. Stjórnarráðið hefir falið hr. ól.
Th. Sveinssyni ýmsan undirbúning, sem
hann nú vinnur að, þar sem nefndín
hefir lokið störfum.
Hin nýja reglugerð gerir ýmsar kröt-
ur, sem mönnum í fyrstu kunna að koma
illa og efalaust kosta eigendur skipa og
báta fé, en hún varð að koma jafnt hér
og annarsstaðar.
Öryggi skipa og báta og þeirra manna,
sem á þeim eru, er undir þvi komið, að
allur búnaðnr sé í lagi og það fylgi á
sjóferðum, sem bátum íylgja ber.
Hið fyrsta, sem hér verður að skoða
eru mótorbátar landsins, þar sem flest-
um mun kunnugt að á meðal þeirra eru
fleyfur, sem óábyggilegar eru til sjóferða
og svo eru hér og hafa verið til gömul
seglskip, sem mótorar hafa verið settir í
og sem aldrei hafa verið smíðuð með
það fyrir augum, að nota annað afl en
segl til íramdráttar, gömul skip, þar sem
bitar eru sagaðir sundur á miðju skip-
inu á þeim stað, þar sem mótorinn á að
vera, skip, sem með því sem mótor
fylgir, svo sem háu stýrishúsi, stundum
úr rýrum við, fara alt öðruvísi í sjó en
þau áður gerðu og ekki komast á segl-
um yfir stag, það eru skipin, sem athuga
verður fyrst. Hversu mörg skip eru til
hér, sem réttnefnd væru likkistur er ekki
kunnugt, en þau munu þó finnast. Með
ofhleðslu og óaðgætni má einnig gera
góð skip hættuleg, og sýnir það sig bezt
á því, sem nú er að fara fram á Eng-
landi,
Hleðslumerki það, sem sést á hliðum
flestra flutningsskipa er jöfnum höndum
nefnt hleðslumerki og Plimsollsmerki,
kent við enskan mann, að nafni Samúel
Plimsoll. Hann tók eftir þvf, hve mörg
vöruflutningaskip komu aldrei fram og
byrjaði að safna skýrslum um horfin
skip og komst að þeirri niðurstöðu, að
mörg þeirra væru gömul og í öll ofmik-
ill þungi látinn. Hann kom opinberlega
fram með þessar athuganir sínar og
skipaeigendur urðu óðir og uppvægir,
þar sem hér var unnið að því, að flutn-
ingar rýrnuðu og þar af leiðandi minni
farmgjöld. Sagan er löng en Plimsoll
gugnaði ekki, hann fékk fleiri og fleiri
sönnunargögn, komst á enska þingið og
hamraði því i gegn, að ekki mætti hlaða
skip nema upp að vissu merki, sem sett
væri á skipið og það er hringur sá, sem
við sjáum á skipshliðunum og nefnist
þverlina hans hleðslumerki. Eftir að
hleðslumerkið varð almennt, sýndu skýrsl-
ur það, að hvarf skipa minkaði mikið
og varð það til þess að sanna það, að
ofhleðsla muni hafa valdið, að mörg skip