Ægir - 01.06.1922, Blaðsíða 5

ÆGIR
71
komu aldrei fram. Hvarf skipa með dýr-
um förmun greiddu vátryggingafélög,
svo eigendur biðu vart tjón.
Þegar slríðið byrjaði og England fór
að vanta bæði matvæli og aðrar nauð-
synjar, farkostum sökt svo til vand-
ræða horfði, þá var hleðslumerkinu breytt
þannig, að það var fært ofar á skipshlið-
iua, sem þýðir það að hlaða skip fram
yfir það, sem því er ætlað að bera. Var
þetta í fyrstu gert út úr vandræðum, til
þess að nota alt rúm í skipum til flutn-
inga á matvælum og öðru í stríðinu og
var það álitið sjálfsagt á þeim tímum,
sem hver einn varð að vera reiðubúinn
að iáta líf sitt fyrir föðurlandið. Svo
hætti stríðið, en hleðslumerkið stendur
enn óbreytt, og nú hverfa skip og hurfu
svo siðastliðinn vetur, að full sönnun
þykir fyrir, að þau farist á rúmsjó sök-
um ofhleðslu og nú er alt i uppnámi og
breyting á merkinu heimtuð og að það
sé sett eins og það var fyrir stríðið. Hér
berjast tveir aðilar; skipaeigendur vilja
hafa sem mest upp úr skipum sínum
og flytja sem mest í hverri ferð, sjómenn,
sem farmana eiga að flytja, heimta örugg
skip til sjóferða, en það eru ofhlaðin
skip aldrei.
Kröfur sjómanna og þeirra, sem mál-
efnum þeirra eru hlyntir mega sín mik-
ils einkum þar sem kröfar eru byggðar á
heilbrigðri skynsemi, sem jafnvel mót-
partur getur ekki hrakið. óvenju mikil
tjón og hvörf enskra skipa, sem nefnd
eru »Marie Louisea type eða lag hafa
nú verið tekin til athugunar, og sú teg-
und skipa lögð upp, meðan rannsakað
er hvað sé að lagi þeirra og smíði er geri
þau ótrygg, svo þar er alvará á ferðum.
Reglugerðinni verður að framfylgja.
það er fyrsta stígið til þess að koma í
Veg fyrir slys, og sá mannamissir, sem
hér hefir orðið siðan í febrúar s. 1.
ætti að benda á þá nauðsyn, að bátar
og skip séu í standi, svo ekki megi
slæmum útbúnaði um kenna þegar
slys ber að höndum. Slysatryggingarsjóð-
urinn verður nú að greiða þetta hálfa
ár um 200.000 krónur; það er að eins
bráðabyrgðarhjálp til þeirra, sem missa
sína og þótt upphæðin sé slór, þá er
hún hverfandi móti því tjóni, sem að-
standendur og sveitafélög verða fyrir í
raun réttri við fráfall efnismanna eins
og í vetur hefir átt sér stað.
12. júní 1922.
Svbj. E.
£ög samþykt á ^lþwgi 1922.
Lðg um atvluuu við siglingar.
1. gr. Með takmörkunum þeim, sem
settar eru í lögum þessum, skal öllum
vera heimilt að leita sér atvinnu við
siglingar á íslenzkum skipum.
I. KAFLI.
Um rétt til formensku á skipum
6—12 rúmlestir.
2. gr. Rétt til að vera formaður á is-
lenzkum vélbát eða þilskipi, 6 til 12
rúmlesta að stærð, hefir sá einn, er legg-
ur fram vottorð frá siglingafróðum manni,
tilnefndum af yfirvaldi um það:
a. að hann þekki á átlavita;
b. að hann þekki alþjóðlegar reglur til
að forðast ásiglingu.
Svo skal hann og sanna með vottorði
læknis, að sjón hans sé ekki sérstaklega
áfátt, samkvæml reglum, er Stjórnsrráðið
setur.
Gegn þessum vottorðum fær hann
skirteini frá yfirvaldi, er veitir honum