Ægir - 01.12.1926, Side 9

ÆGIR
241
En rétt á eftir kemur þangað vélbátur með
hafsögumann frá Flatey. Urðum við þá
fegnari en frá megi segja og komu gleðitár
fram í augum á sumum. Hafnsögumaður-
inn vildi fara með okkur til Flateyjar því
að þar mundi okkur óhætt. En þá skall enn
á ofsarok svo að ekkert viðlit var að koma
þeirri fyrirætlun í framkvæmd. Vísaði þá
hafnsögumaður okkur á legu, er hann kvað
góða, milli hólma og skerja og taldi rétt að
við lægum þar um nóttina. Þetta var skamt
frá Hvallátrum og vörpuðum við þar stjórn-
borðsakkeri kl. 2—3 um daginn og höfðum
liti 40 faðma keðju. Stormur var á sunnan
og var þarna vært á meðan, en undir morg-
un gekk í vestur og gerði enn afspyrnurok.
Skipið strandar.
Eftir nokkra hríð fór skipið að reka, en
við gátum ekkert aðhafst og hrakti skipið
þannig upp á sker og gekk þegar undan því
botninn. Við héldum okkur við skipið
þangað til birti og áttum enga sældar æfi.
Skipið hallaðist mikið, svo að holskefl-
urnar gengu yfir það á bæði borð. Litlu eft-
ir strandið brotnaði af því stefni, stýri o.
fl. og fylti þá skipið undir eins. Skolaðist
það þannig upp á land, svo að þurt var á
bakborða. Þá kom þangað fólk af næsta
bæ, Ólafur Bergsveinsson, bóndi og menn
með honum. Tók hann okkur opnum örm-
um og hjúkraði okkur eins og við hefðum
verið bræður hans. Og jafnframt gerði hann
alt til þess að bjarga farangri okkar.
Á þriðjudag fór ég með vélbát til Flat-
eyjar til þess að tilkynna strandið, en hin-
ir komu þangað á miðvikudag.
Mannraunir skipverja.
Einarson skipstjóri segir slcýrt og skil-
merkilega frá og yfirlætislaust. Hann tal-
ar ekkert um sjálfan sig né þá dáð, sem
hann drýgði i þessari svaðilför. En það má
sjá á honum hvernig ferðalagið hefir far-
ið með hann. Báðir fætur hans eru reifað-
ir upp að knjám. Þegar hann er spurður
hverju slíkt sæti svarar hann:
— Ég fékk frostbólgu í fæturnar meðan
við vorum í Holsteinsborg og síðan hefir
hlaupið spilling í. Við erum svona allir sex,
sem á skipinu vorum. Drykkjarvatnið sem
við fengum vestra, var líka banvænt og á
það sinn þátt í því hvernig kuldasárin hafa
úthverfst. Það var leirblandið og salt og í
sjávarganginum þvoði það alt ryð innan
úr vatns geyminum. Ekki bætti það heldur
úr skák, að þessar þrjár vikur, sem við vor-
um á „Ameta“, gat enginn okkar farið úr
fötum né tekið af sér skó. Sjór gekk i alla
klefa, svo að þar var ekki vært og enginn
okkar sofnaði væran blund alla leið. Við
móktum við og við, sitjandi, standandi og
húkandi, milli þess, sem við gerðum að segl-
um og dældum skipið. Vorum við því allir
orðnir úrvinda af þreytu þegar við mistum
af „Buskö“ og getið þér nærri hvernig okk-
ur hefir liðið eftir það. Aldrei var hægt að
sjóða mat fyrir sjógangi; urðum við að nær-
ast á köldum niðursoðnum matvælum, eins
og það er skemtileg fæða fyrir örþreytta og
svefnlausa menn. Stöku sinnum tókst mat-
sveini að hita kaffi og einu sinni gat hann
bakað brauð handa okkur.
„Buskö“ lagði héðan á stað til Noregs
ineð skipshöfn frá „Ameta“ hinn 15. des.
og mun hafa hreppt austan storm og bil
fyrir sunnan land.
„Balholm“ ferst með allri áhöfn.
Norska fisktökuskipið „Balholm“ lagði
á stað frá Akureyri 2. des. síðastl. og ætl-
aði beina leið til Hafnarfjarðar. Hingað
kom skipið nokkru eftir fyrri mánaðamót
þeirra erinda, að taka hér fisk fyrir Kveld-
úlfsfélagið. Fór það héðan 8. nóv. til hafna