Ægir - 01.12.1926, Qupperneq 11

ÆGIR
243
heí'ði druknað og reyndist það rjett; hinir
komust af og komu hingað til Reykjavik-
ur að kveldi hins 9. desember.
Dagbók skipsins var vafin inn i olíuföt,
en blotnaði þó svo, að hún var lítt læsileg.
Skýrsla skipstjórans, sem var ítarleg mjög,
var lesin upp í sjórjetti Reykjavíkur, sem
haldinn var laugard. 11. desember. Bendir
hún einnig á, að heppilegast muni fyrir þá,
sem stranda skipum austur á Söndum, að
bíða kyrrir á skipinu, þar til menn á landi
koma í fjöruna, eins og vitamálastjóri Th.
Krabbe hefir bent á bæði hjer og annars-
staðar.
Útdráttur úr sjóferðaskýrslu skipstjóra
fer hjer á eftir:
Laugard. 11. desember var haldinn sjó-
réttur hér út af strandi gufuskipsins „Ny-
strand“ hjá Skaftárósi. Lagði skipstjór-*
inn, B. A. Berntsen, þar fram skýrslu um
ferð skipsins og strandið, sem hann hafði
gefið norska ræðismaninum. En hjá norska
ræðismanninum höfðu áður farið fram sjó-
próf í málinu. Birtist hér útdráttur úr
skýrslunni:
Skipið fór frá Nordenham hinn 16. nóv-
ember og gekk ferðin vel í fyrstu, en er
það var komið fram hjá Færeyjum, tók
veður að versna og 22. nóv. var komið
ofsaveður og mikill sjór, svo að holskefl-
urnar gengu yfir skipið. Var þá eigi hægt
að fara nema hálfa ferð. Morguninn eftir
kom það i ljós, að skipið hafði laskast all-
mikið á framþiljum; hlifarnar á vindun-
um höfðu sjóarnir rifið af, brotið vind-
urnar og eyðilagt ljósaleiðslur. Þá um
kvöldið lægði veðrið lítið eitt og hélst svo
til næsta dags. Þá sáu þeir land og hugðu
það vera Vatnajökul og skipið vera um 70
mílur undan landi.
Skipið strandar.
Veður var þá bjart og suðvestan stinn-
ingsvindur. Hvesti er á leið kvöldið.
Bjuggust þeir við að sjá Dyrhólavita kl.
8 um kvöldið, en þegar klukkuna vantaði
5 mínútur í 8 tók skipið hastarlega niðri,
og voru þeir þá komnir inn á milli brot-
sjóa. Allar tilraunir, sem gerðar voru til
að losa skipið, reyndust árangurslausar,
því að vindur, sjór og straumur slóu skip-
inu flötu. — Lá það þannig þvert fyrir
hrotsjónum og hjó ákaflega og færðist æ
nær landi. Enginn leki kom að því við
strandið. En nú versnaði veðrið stórum
og jafnframt sjógangur og gengu brotsjó-
arnir yfir skipið sem tíðast. Og eftir því
sem það færðist nær landi, fanst þeim það
steyta á grjóti.
Reynt að komast í land.
Kl. hálf tíu ætluðu þeir að reyna að
komast í land. Fóru 5 menn i bát, en urðu
að snúa aftur, því ólendandi var fyrir
brimi. En vegna þess að veður og sjór fór
versnandi, ætluðu þeir að taka björgun-
aðbátinn, sein var á bakborða. Þegar þeir
höfðu losað bátinn kom brotsjór og
mölvaði aðra bátsugluna (davit); féll bátur
inn þá niður og slitnuðu festarnar, svo að
þeir mistu hann. -—- Var nú lagt á stað í
hinum björgunarbátnum, til þess að reyna
að ná í þennan og voru 5 menn á. Litlu
síðar voru báðir bátarnir horfnir út í nátt-
myrkrið.
Um nóttina kom mikill leki að skipinu,
sérstaklega í vélarúminu; höfðu þó dælur
við fyrst, en svo bilaði vélin og varð þá
eigi við neitt ráðið.
Þegar lýsti af degi, sáu skipverjar, að
þeir voru komnir upp að söndum og héldu
það vera Meðalland. Sáu skipverjar þá og
báða bátana uppi í fjöru. Menn sáu þeir
líka í landi, en vissu eigi hvort heldur það
væru þeirra menn eða landsmenn. Reyndu
þeir í landi að komast út, en það mistókst.
Skipverjar reyndu að koma taug i land með
tómri tunnu, en straumurinn bar hana