Ægir - 01.12.1926, Page 12

244
ÆGIR
langt af leið. Um kvöldið söfnuðust allir
á stjórnpall, því að annarstaðar var ekki
vært.
Morguninn eftir var enn allhvast og
mikið brim. Sáu þeir enn menn í landi.
Um fjöru lægði veður nokkuð og komust
4 í land á smábátnum, með því að hella
stöðugt olíu í sjóinn. Var þá annar björg-
unarbáturinn dreginn fram að skipinu og
komust þeir 5, er eftir voru, í land á hon-
um.
Þegar skipstjóri kom í land var 1. stýri-
maður þar fyrir. Skýrði hann svo frá, að
þegar björgunarbáturinn var kominn að
landi, hafi honum hvolft. Þeim félögum
skolaði öllum á land, en einn þeirra var
þó dáinn, hafði druknað í brimlöðrinu.
Var það aðstoðarvélstjóri og hét Valdemar
Kristiansen.
Skipstjóri lætur mjög vel yfir þeim við-
tökum, sem þeir félagar hafi fengið í
landi .
Fiskverð.
Frá Svolvær hafa þær fréttir borist, að
til vandræða horfi fyrir fiskimenn i veiði-
stöðvum norðan til á Noregi, á komandi
vertíð. Eftir þvi verði, sem nú er á þorski,
má varla búast við, að fyrir þorskinn
(hvert stykki) fáist meira en 30 aurar á
vertíðinni, og með svo lágu verði er ómögu-
legt að gera út skip og báta.
Sagt er ,að eitt af hinum stærstu útgerð-
arfélögum í Lofoten, sem á hluti í og gerir
út um 100 skútur, hafi lýst því yfir, að
það sjái sér eigi fært að gera skúturnar
út á vertíð eins og útlit sé nú. Alt bendir
á, að til stórvandræða horfi fyrir fiski-
mannastétt á norðanverðum Noregi.
Kommúnistablað Noregs, heldur þvi
fram, að hið eina, sem úr vandræðum þess-
um geti leyst sé iágmarksverð á fiski og
hámarksverð á beitu og því, sem til út-
gerðar þarf og, að frestur sé gefinn á vöxt-
um og afborgunum í bönkunum. „Fisker-
en“ hefir snúið sér til statsraad (ráðherra)
Robertson viðvíkjandi máli þessu og segir
hann: Uppástunga hljómar vel um lágmarks-
verð á fiski, en srpuningin er, hver fæst
þá til að kaupa fiskinn- Það yrði ríkið að
gera, en sem stendur munu ástæður þess
ekki Ieyfa þá verslun. Hvað snertir há-
marksverð á beitu, er hugmynd um það ó-
þörf, því verðið kemur af sjálfu sér. Ef
þeir, sem selja beitu, ekki fá það verð, sem
þeir setja upp, þá láta þeir hana ekki af
hendi, eins er með fiskimennina, þyki
þeiin beitan of dýr, þá kaupa þeir hana
ekki. Við höfum verðlagsnefnd og hún get-
ur, ef til þess kemur, tekið i taumana. Upp-
ástunga um að fresta að greiða vexti og af-
borganir af lánum fiskimanna, er hið sama
sem bændur krefjast nú og er tvíeggjað
sverð. Kæmi að því, að engin frjáls lán
fengjust framar og peninga væri eigi auð-
ið að fá, hvað ættu þá fiskimenn og bænd-
ur að gera. Auk þess væri hér um miklar
eftirgjafir að ræða.
Bæði við landsstjórn og aðra hefi ég lát-
ið það álit mitt í ljósi, að fiski- og skóg-
arhöggsmenn landsins séu verst staddir
allra, og hef fast í huga hin gífurlegu vand-
ræði fiskimannanna“.
(„Fiskeren“. Organ for Norges Fiskei--
befolkning. Osló 1. des. 1926).
Frá Newfoundland berast hingað líkar
fréttir.
Hinn 16. október s. 1- birtist grein í
„Newfoundland Trade Review“, sem skýr-
ir frá hinum miklu örðugleikuin, sem New-
foundlands fiskimenn eigi við að stríða.
Generalkonsul Böggild í Montreal áleit
það þess vert að ganga úr skugga um hvort
grein þessi færi með rétt mál og sneri sér