Ægir - 01.12.1926, Síða 23

ÆGIRj
255
Heiðursgjafir
fyrir hjálp á sjó.
Hinn 31. desember 1926 afhentu Stokks-
eyringar skipstjórunum Aðalsteini Páls-
syni á togaranum „Belgaum“ og Guðmundi
Markússyni á togaranum „Hannes ráð-
herra“, skrautgripi, sem þakklætis og við-
urkenningar vott, fyrir þá drengilegu hjálp,
sem þeir veittu bátum þeirra, er þeir voru
í nauðum staddir á sjó í apríl 1926.
Gripirnir voru stórir, fagrir silfurbik-
arar og fékk hvor sinn; voru þeir af sömu
gerð og áletrun eins á báðum, nema nöfn-
in og er hún þessi:
Til Aðalsteins Pálssonar skipstjóra, frá
eigendum vélbátanna „Alda“, Baldur“, „ís-
lendingur“, ,,Sylla“ og ,,Stakkur“ frá
Stokkseyri, með þökkum fyrir drengilega
hjádp i april W2<>. Til Guðmundar Markús-
sonar skipstjóra með sömu áletran.
Bikararnir voru frá hr. Sigurþóri Jóns-
syni úrsmið í Reykjavík, hinir bestu gripir.
Með heiðursgjöfum þessum hafa Stokks-
eyrarútgerðarmenn stigið stórt menningar-
spor og ekki gleymt hjálp er meta bar. Hér
alast ungir sjómenn upp við það, að heyra
sjá og vera sjálfir með að bjarga mönnum
úr lífsháska, en heyra sjaldan, að nein um-
bun sé veitt fyrir drengilega hjálp á rétt-
um stað og stundu. Er slíkt hvatning til að
bregðast vel við er á liggur er þeir fara að
segja fyrir verkum? Sje íslendingum bjarg-
að, þá er ekkert í aðra hönd, en sje það út-
lendingar, sem þyggja þá hjálp, þá er
grennslast eftir hverjir þeir voru sem hjálp
veittu og hin útlenda þjóð sendir hingað
viðurkenningu og gjafir og ýtir þannig und-
ir menn að halda áfram að hjálpa. Fram-
koma okkar vinnur að því, að bæla niður á-
huga. Það er nýlega skeð, að erlend þjóð
kennir okkur, hvað við á, er skip farast
jneð allri áhöfn. Er þar átt við, er minning-
artaflan var hengd upp í þjóðkirkju Hafn-
arfjarðar og send hingað frá Englandi. Fyr-
ir löngu var búið að minnast á að reisa
hér merki eða annað er við ætti er minnti
á slys og dauða á sjó, en því var ekki sinnt
og erlend þjóð varð fyrri til. Álíta menn,
að það haldi heiðri og sóma þjóðarinnar
á lofti? Hið fyrsta spor til vegs og virðinga
er að kunna sig.
Sjómenn og fiskimenn íslands ættu að
gleðjast af því, að þessi viðurkenning hefir
verið sýnd og vera þeim öllum þakklátir,
sem sýna það í orðum og verki, að mann-
úðarverk, hvort heldur á sjó eða landi, eru
þess verð, að þeim sje á einn eða annan
hátt haldið á lofti, því það er hvatning, þar
sem þögn og gleymska elur á kæruleysi og
áhugaleysi.
Gleðilegt nýjár!
Reykjavík 31. desember 1926.
Sveinbjörn Egilson.
Fiskveiðarnar við Newfoundland.
Samkvæmt tilkynningu frá sendiherra
Dana í Montreal var þorskaflinn við New-
foundland til síðasta sept. 1022910 kvintal
og um það leyti er veiði þar vanalega lokið.
1925 var aflinn alt árið 1212384 kvintal.
1 Newfoundlandkvintal = 45 kg.
Vitar og sjómerki.
Baujan á Valhúsgrunni við Hafnarfjörð
hefir slitnað upp. Verður ekki lögð út aft-
ur fyrst um sinn.
Vitamálastjórinn.
B. Jónasson.