Ægir - 01.01.1929, Blaðsíða 11

ÆGIR
3
ingu. Geta þeir því gert sjer verðmæti
úr þessari vöru, og trygt sjer beitu fyrir
útgerð sína. Er hún heldur að aukast;
enda liggur sá fjörður vel við fyrir
fiskveiðar, og er líklegt, að þar verði
þegar fram í sækir aðalveiðistöðin við
Itreiðafjörð.
Vesturland.
bar liefir árið verið mjög gotl og kom
fiskur þar víða mjög snemma upp að
Jandinu, eins og víðast hvar annars-
staðar. Einkum var óvenjugóður afli á
Önundarfirði fyrri hluta ársins. Færa-
skipin gömlu, sem nú eru óvíða eftir,
nema á Vestfjörðum og Stykkishólmi,
héldu öll úti yfir vorið og sumarið, og
fiskuðu yfirleitt mjög vel.
Sild fékst í lás við ísafjarðardjúp um
miðjan maí, og eftir það var þar altaf
nægileg heita. Annars er ennþá mikið
notaður kúfiskur til beitu á Vestfjörð-
um, en hann er mjög vinnufrek og dýr
beita, enda orðið víða erfitt að ná i
hann. Kolkrabbi kom mikill upp að
Vestur- og Norðurlandinu seinni hluta
sumarsins, og fylgdi honum fiskiganga,
eins og jafnan þegar hann kemur. Var
það tekjugrein fyrir marga að fiska
hann, því íshúsin keyptu hann víðast
livar. Á seinni árum hefir eftirspurn
eftir kolkrahha aukist mikið frá Suð-
urlandinu, og ótrúin, sem sunnlenskir
fiskimenn liöfðu á honum, að hann
væri gagnslaus beita, er nú alveg horfin.
Steinbítsafli var mjög mikill fyrir
Vestfjörðum. Með lirejdtri og hættri
verkunaraðferð er nú kominn öruggur
markaður fyrir hertan steinhít i
Reykjavik og viðar á Suðurlandi, svo
að jafnvel i ár hefir ekki verið hægt
að fullnægja eftirspurninni.
Það er þvi elcki rjett hlutföll, þegar
horið er saman aflamagn háta sunnan
og vestanlands, og miðað eingöngu við
þorskveiðarnar, ])vi sumir hátar á Vest-
urlandi liafa eins mikinn lilut á mann
af ýmsu, sem kallað er „úrgangsfiskur",
eins og af hinni eiginlegu markaðs-
vöru.
brátt fyrir þetta góðæri, hefir stærri
mótorhátunum heldur fækkað á Vest-
urlandi, og hafa nokkrir þeirra flust
suður á þessu ári, en nú á Samvinnu-
félag ísfirðinga von á nokkrum stórum,
nýjum mótorhátum, svo að gera má ráð
fyrir, að þeim hráðlega fjölgi þar aft-
ur. Smærri mótorbátum hefir aftur á
móti fjölgað mikið á Vestfjörðum nú á
seinni árum, og virðist sú fjölgun fara
ennþá mjög i vöxt.
bað er nokkuð einkennileg hringferð,
sem mótorbátaútgerðin hefir farið á
Vestfjörðum eins og víðar á landinu
í þau 25 ár, sem liðin eru síðan
mótorvélin kom fyrsl til landsins. Þá
voru það litlar vélar, sem keyptar voru
og ýmist settar i gömul, opin fiskiskip,
eða að smíðaðir voru opnir bátar af
líkri stærð undir vélarnar. En hrátt var
|)essu breytl. Voru hátarnir stækk-
aðir og sett á þá þilfar, enda höfðu orð-
ið nokkur slys á opnu vélhátunum. En
þessi stækkun þótti ekki nægileg og var
stöðugt haldið áfram að stækka bátana
þangað til þeir voru orðnir 30 lestir að
stærð eða stærri, en nú á seinni árum
er mest kappið lagt á fjölgun þessara
litlu háta af líkri stærð, og þeir hátar
voru, er fyrst voru fengnir, en þá þóttu
of litlir.
Auðvitað liefir ekki verið hætt við
stærri bátana fyrir þetta, og i sumum
verstöðvum, eins og i Vestmannaeyjum,
Keflavik og víðar eru aðallega stund-
aðar veiðar á stærri hátum, en fjölgun-
in hefir víða aðallega verið á smærri
hátunum nú á seinni árum, enda eru