Ægir - 01.10.1930, Blaðsíða 6

216
ÆGIR
ustu óld, sem viða var rekin i stórum
stíl og að rekneta- og lagnetaveiðar hafi
lengi verið stundaðar, og að farið er að
nota herpinót (sem höf. kallar herpinet)
af innlendum mönnum skömmu eftir
aldamót.
Árið 1904 telur höf. að fyrsta botn-
vörpuskipið hafi komið til landsins, er
honum þá alveg ókunnukgt um Isafoldar-
félagið — (Vídalínsútgerðina), sem byrj-
aði í Reykjavik 1899 með útbúum á
Akranesi og Hafnarfirði — og hóf starf-
semi sína með 6 botnvörpuskipum —
þar af 4 ný smíðuð — og 2 flutninga-
skipum, eða Dansk-islenzka verzlunar-
og fiskiveiðafélagið, sem hóf starfsemi
sína á Patreksfirði sama árið — og sem
lét smiða botnvörpuskipið Thor, sem
síðar varð svo rannsókna- björgunar og
landhelgisgæzluskip.
ískælingu telur höf. ákjósanlegustu
aðferðina til að varðveita fisk. »En sá
hængur er á, að héðan af landi er naum-
ast hægt að koma frá sér isvörðum fiski
nema því, sem aflast á botnvörpuskip
og önnur veiðiskip, sem geta sjálf flutt
hann yfir hafið«.
Hvers vegna getum vér ekki flutt ís-
varinn fisk til Englands, eins og t. d.
Danir, sem taka 10—14 daga gamlan
fisk úr sínum veiðiskipum, umpakka
hann og senda til Englands, eða t. d.
Norðmenn, sem koma með ísvarinn fisk
frá Islandi heim í veiðiskipum sínum,
umpakka hann þar og flytja með flutn-
ingaskipum á enskan markað.
Frá 1. jan. til 30. ág. í ár eru Norð-
menn búnir að flytja út nærrí 11 þús.
smál. at ferskum fiski, mestmegnis til
Englands.
Höf. hlýtur þó að vera kunnugt um
að tilraunir hafa verið gerðar með að
senda ísvarinn fisk til Englands, með
öðrum skipum en veiðiskipum, en sök-
um erfiðra samgangna við England hefir
stundum orðið að senda fiskinn til Berg-
en ti! þess að koma honum þaðan til
Englands, og er ekki að búast við að
vara, sem hætta er á að skemmist, þoli
að fara þær krókaleiðir.
Þó ástæða væri til að taka fleira til
athugunar i grein þessari, þá verður því
sleppt að sinni, enda hefði það ekki ver-
ið gert nema af því, að greinin birtist í
merku tímariti, sem búast má við að
víða fari, og að hún síðar verði af ein-
hverjum notuð sem ábyggilegt heim-
ildarrit.
Málið á greininni er þannig, að það
væri lítt skiljanlegt, ef ekki fylgdi út-
dráttur á ensku. T. d. »1912 er lifrarafl-
inn orðinn rúmlega helmingur af lifrar-
magni fiskaflans«. — 1927 var lifrarafl-
inn í landinu yfir 80°/« at lifrarmagni
fiskaflans«, »fiskverjunum« í slað fiski-
verunum o. s. frv.
K. B.
Innflutningur á frystum fiski til
Þýzkalands.
Fréttir frá Berlín herma, að Þjóðverj-
ar hafi í hyggju að hanna innflutning á
frystum fiski. Er svo skýrt frá, að þetta
sé gert til þess að vinna á móti hinum
mikla innflutningi af ferskum fiski til
þýzkalands. Að sögn er einnig unnið gegn
innflutningi ýmsra tegunda af niðursoðn-
um vörum. Hvort þetta kemst á er
óvíst, en undarlegt má það heita, að
Þjóðverjar skuli fyrirbjóða innflutning á
fiski, enda þótt frosinn sé, einmitt þeir
menn, sem einna mesta áherzlu leggja
á, að fiskur sé sem mest hafður til neyzlu
í landinu.