Ægir - 01.02.1935, Blaðsíða 7

Æ G I R
37
en að eins gela þess, að samauglýsing
ívi'ir vörutegund eins og lýsi, mun vera
nieð þvi erfiðara á því sviði, og ekki
sambærilegt, livað örðugleika snertir og
k d. samauglýsingar fyrir fisk, nýjan eða
saltaðan. lýsið er að vísu orðið »Stand-
nrd vara« í Noregi, hvað framleiðsln og
mat snertir. En það er ílutl útí tunnum
U1 kaupenda erlendis, sem aftur selja K7s-
ið t. d. til Ivfsala eða lyfframléiðenda.
Iktr er lýsinu liellt á flöskur og seljend-
ur hafa enga aðstöðu lil eftirlits með
gæði lýsisins upp frá því, eins ogefþað
'íeri flutt úr landi á merktum flöskum.
Þess vegna liefir orðið að haga samaug-
lýsingastarfseminni öðruvisi en venja er,
°fí þegar um »Standard«-vörur er að
i'æða.
Eýsisauglýsingar Norðmanna falla í
lu’jár deildir:
E Auglýsingar, sem ætlaðar eru sér-
staklega fyrir lækna, til að fá þá til
að ráðleggja sjúklingum lýsistökur.
-• Auglýrsingar, ætlaðar innflvtjendum
sérstaklega og lyfframleiðendum.
3. Auglýsingar fyrir neytendurna sjálfa.
Norðmenn hafa þess vegna auglýst í
læknahlöðum, lyfsalatímaritum og öðrum
'ilum sérfræðilegs efnis. Ennfremur í
dagl)löðum og vikublöðum. Þá hafa þeir
se»l út auglýsingaskilti, til apoleka og á
liiðstofur lækna, allskonar auglýsinga-
spjöld og sérprentanir af greinum um
uvtsemi lýsisins og senl menn lil útlanda
°8 fengið lækna og visindamenn til að
llytja opinljer erindi, liver í sínu landi,
auðvitað fvrir l)orgun úr úttlutnings-
kjaldssjöðnum. ()g þessari starfsemi hefir
;etíð, siðan að sjóðurinn tók lil starfa,
verið haldið áfram i samtals (iti löndum
veraldarinnar.
Hver einasta auglýsing er grandgæíi-
leffa hugsuð, áður en að hún er send lil
Prentunarinnar. M. a. les prófessor Poul-
son hvert handril, til þess að ekkert sé
þar nefnt um ágæli lýsisiris, sem ekki er
visindalega hægt að sanna. ()g viðvíkj-
andi tekstanum í auglýsingunum, hefir
æfmlega verið fenginn einhver sérfræð-
ingur í hverju landi til þess að móta
hann eins og hezt hentar á hverjum
slað, eftir skapferli lesenda o. s. frv.
Hver lýsisútilytjandi í Noregi fær að
vita fyrir fram þegar auglýsingarstarf-
semin heíir verið ákveðin í einhverju
landi, og hvar auglýsingarnar eiga að
hirtast. Ennfremur fær hann sendarsér-
prentanir af auglýsingunum, hverri fyrir
sig. Þetta er gerl svo tímanlega, að hann
geti hafist lianda um leið og auglýsing-
arnar eru hirtar og reynt að fá pantanir
á meðalalýsi. Hefir það komið fram, að
miklu hægra er að selja lýsið, þegar
auglýsingar um það eru birtarkaupend-
um að kostnaðarlausu. (iæti sú staðreynd
verið umhugsunarefni, ef til kæmi, að
Islendingar tækju upp auglýsingastarf-
semi fyrir íslenzkan saltfisk í Miðjarðar-
hafslöndunum, svo sem Norðmenn eru
nú að undirhúa l'yrir sinn fisk.
Þá her og að gela þess, að Norðmenn
horga hlaðamönnum og öðrum mjög vel
fyrir að rita greinar í erlend hlöð um
meðalalýsið og fiskafurðirnar yfirleitl.
Arne Kildal, Öjvind Lange, Esther Mej-
dell o. fl. eru heinlínis á launum úr út-
tlutningsgjaldssjóðum til þeirra starfa.
Þá horga Norðmenn og fyrir greinar um
norskt lýsi, prýddar myndum, i stórblöð
og vikublöð viðsvegar um lieim. Þessi
horgun fer fram á þann liátt. að sjóðs-
stjórnin kaupir l. d. 5—6000 eintök af
blaðinu fulhi verði, sem síðan eru send
út ókeypis, viku eða svo eftir að hlaðið
er komið úl. Petta hafa þeir gert hvað
viðvíkur hlaðinu »Le Commerce France
— Norvégien« í Erakklandi og vikuhlað-
inu olllustrierte Wochenhlátter« i Þýzka-