Ægir - 01.02.1935, Blaðsíða 15

Æ G I R'
4ó
lnum stendur lil sýnis i vélasal Fiskile-
lagsins, en ég vil geta þess, að hægt er
að nota hann á allar stærðir liskibáta
og setja hann á gömul »línuspil«, svo
að gagni komi.
Dráttarkarl þessi mun að mestu ó-
reyndur hér sunnanlands, en á Norður-
landi hefir hann verið revndur og að
sögn revnst vel.
Fiskimenn og útgerðarmenn ættu að
kynna sér þetta nýja áhald, þvi það c*i'
á sinu sviði nýjiing, til þæginda liski-
mönnum og sparnaður fvrir útgerðina,
þar sem það á að spara einn mann við
línudráttinn.
P. L.
Skýrsla
frá erindrekanum í Norðlendingafj.
til Fiskifélags íslands 30. des. 1934.
I skýrslu minni í ágústmámiði s. 1.,
drap ég nokkuð á ástand sjávarúlvegar-
ins, eins og það var þá í Norðlendinga-
l.jórðungi. Mér var þá fullljóst, að hvern-
ig sem seinni hehningur ársins reyndist,
gæli niðurstaða þess aldrei orðið önnur
°n slæm, en þessir mánuðir, sem siðan
ei'u liðnir, liafa sannað átakanlega, að
lengi getur vonl versnað. Má öhælt liill-
vi'ða, að aldrei siðan vélbátaútgerð hól'sl
i'ér norðanlands, hali áramólaástæður
utgerðarmanna og sjómanna verið eins
nágbornar og nú. Orsakirnar eru
margar. Fyrst og fremst húa menn enn
að verðfalli því hinu mikla, er varð á
sjávarafurðum á undanförnum árum.
ki’ hin stóra og merkilega skýrsla Milli-
þinganefndar í sjávarútvegsmálum tal-
nndi vottur þess, hve kringumstæður út-
gerðarmanna voru ei’fiðar í árslok 1932
og þó árið 1933 gæíi hetri reynd út al'
lýrir sig, einkum fyrir starfsemi Sölu-
samhands ísl. fiskframleiðenda, þá heíir
hið liðna ár verið svo mikið óhagstæð-
ara, að ég hvgg, að ástæður manna séu
nú enn þá verri, en við árshyrjun 1933.
Aílabrögð urðu samtals á árinu um
helmingi minni en næsta ár á undan.
Þar við. hætist svo meiri óþurkatið liðið
surnai', en dæmi eru lil um mörg und-
anfarin ár, landskjálftarnir hér við Eyja-
fjörð, sem gertrulluðu útgerð í þrem ver-
stöðvum, Dalvik, Hrísev ogÁrskógsströnd,
fvrir utan margvíslegt tjón er þeir höfðu
í för með sér og svo að lokum, hið ajgi-
lega lárviðri og ílóðhylgja 26. og 27. okt.
s. ]., sem eins og þegar er kunnugt, olli
geysimiklum missi ýmsra verðmæta við
sjávarsíðuna svo að segja allstaðar á
Norðurlandi. Svo mikið tjón hafa þess-
ai’ hamlarir nátlúruallanna hakað ýms-
um sjávarúlvegshændum, einkum eig-
endum smærri háta, að þeir eru nú ör-
eigar og ráðþrota, margir hjargarlitlir,
hal'a misst í einni svipan það litla, sem
áltu og standa allslausir uppi, að öðru
en skuldum, lil þess að mæla komandi
dögum, sumir þeirra með stórar fjöl-
skyldur. — Þó að blöðin haíi llutt nokkr-
ar fréttir af þessum stórfeldu sköðum,
þá eru þær nokkuð á við og dreif og
þykir mér því hlýða, að drepa á þá i
þessari skýrslu, til J)ess að lrásögn um
þá sé að fmna á einum slað, enda virð-
isl ekki óviðeigandi að timaril sjómanna
og útgerðarmanna geymi frásögn um
þenna voðaatburð. — Kg mun J)ó aðal-
lega tilfæra það, er heinlínis snertir sjáv-
arútgerðina, en rúmsins vegna sleppa
ýmsu, er þö væri vert að minnast á, svo
sem landspjöllum, fjársköðum, enda eru
])eir mér ekki eins kunnir, og skemmd-
um á opinberum eignum, vegum o. s. lrv.
Púrshöfn og Langanes að vestan : Þar