Ægir - 01.02.1935, Blaðsíða 18

18
Æ G 1 R
hér yrði það einungis endurlekning og
nimevðsla í »Ægi».
Um þorskveiðarnar liefl éa einnig gef-
ið skýrslur, en um þær veiðar er að
öðru leyli það að segja, að siðsumars og
og haustveiðar liafa verið mjög óveru-
legar, nær allslaðar. Revndar má
segja, að Húsavík sé undanlekning, því
þó verlíðin að öllu sainlöldu væri að vísu
ekki góð, þá var lnin saml nær því að
vera frekar viðunandi, en á öðrum stöðum.
I vetur helir verið íisklausl að kalla má,
enda ógæftii’. IJ(i heíir verið fiskreiting-
ur á Skagafirði annað veiíið, en sá fisk-
ur lér ekki lil útflutnings, heldur lil
neyzlu heima l'yrir, sama er að segja
um það lílið er fengisl helir í öðrum
veiðistöðvum norðanlands.
Nokkuð var llull út al' isuðum íiski í
mán. ágúst—okl. I’rá llestum veiðistöðv-
unum norðanlands og heíi ég gefið skýrsl-
ur um það, að svo miklu levli, sem unnl
var að aíla þeirra, en í suniiim liífell-
um helir það gengið mjög illa, þar sem
íiskurinn hefir verið seldur heint úr hát-
iinuin í llutningaskipin en ekki lýrir
milligöngu sérsfakra manna i landi, skip-
in síðan siglt hurtu og greilt loll affisk-
inum í öðrum lögsagnarumdæmum,
(Hafnarlirði, Heykjavík).
I Norðlendingafjórðungi eru nú 12
slarfandi deildir. A Sauðárkróki virð-
isl deildin, er ég reisti þar á ÍÓI i fvrra,
eiga erfitl uppdráltar, en gerð mun lil-
raun á þessum vetri, að hressa hana við.
Pórshafnardeild (nýlega slofnuð), hefir
ekkerl slarfað enn og veil ég ekki hvern-
ig um liana fer, en þó vona ég, að luegt
verði að rumska við henni.
Meðlimalala í deilduniim helzl mikið
lil óhreyll og ásland þeirra i félagslegu
lillili er svipað og áður. Sumar deildir
starl'a með líli og fjöri, sérslaklega þar
sem lormenn þeirra eru ölulir og áhuga-
samir; hal'a þær þá lörgöngu lýrir ýms-
um nauðsynjamálum, hver á sínum slað.
Aðrar deildir eru kvrlátari, einkum hin-
ar smærri. Þar eru lika staðhællirnir
víðast þannig, að ekki má vænta mikilla
l'ramkvæmda, en þær vinna þó alltaf
eitthverl gagn, sér og öðrum. Timarnir
eru heldur ekki upplífgandi eins og nú
slanda sakir, og hjarlsýnin ekki mikil.—
Hinsvegar skilja margir þá nauðsvn, að
standa sem fastast saman, í heilhrvggð-
um, ópiditískum félagsskap og reyna með
samhjálp að styðja • hver annan, — Að
vinna að þessu, er meðal annars, hlul-
vei’k fiskifélagsdeildanna.
Eins og stjórn Fiskifélagsins er kunn-
ugt, heli ég ferðast allmikið um umdæmi
mill, á liðnu ári. Alls lieli ég lialdið 11
l'undi og eins og vani minn er, reyntað
ná lali af sem flestum útgerðarmönnum
og sjómönnum, lil þess að kynnasf luigs-
ununi J)eirra og högum og spjalla við
þá um áhugamál mín og þeirra. Eg
held sú aðferð sé hýsna drjúg lil lram-
dráttar félagsskapnum, sem telja her lifs-
nauðsyn fyrir útgerðarmanna- og sjó-
mannastétlina, jafnvel þó hann eklci sé
slerkari en hann er nú. Það verður
að vinna að því af alefli, að auka og
liæta Jjenna lélagsskap meðal manna í
landinu, er að langmcstu leyti hal'a hor-
ið og hera enn u])pi hagsmuni alls Iands-
ins, eða hví skvldi ekki mega gera ráð
lýrir þvi, ef j)ing og sljórn vilja skil ja og
heila sanngirni, að lélagsskapur |)essara
nianna, undir merkjum Fiskilél. Islands.
geti náð svipuðum þroska og l. d. Hún-
aðafélag íslands. Hvorttveggja er hlið-
stætt.
Eg hefi áðurgefið Eiskifélaginu skýrslu
um aðkevpt skip og háta frá úllandinu,
siðast um Skayfirðiiu/ /. í ágúst-skýrslu
minni, og veit ég ekki lil, að neill skip
liali bæzl við siðan. Fm nýjungar á