Ægir - 15.03.1974, Blaðsíða 15

Norska fiskifélagið (Norges Fiskarlag) svo
og einstakar fylkisstjórnir tóku frumkvæðið
1 þessum efnum og hömruðu á því, að breyta
þyrfti fiskimálastjórninni í fylkjunum og hér-
uðunum. Á Finnmörk og í Þrændalögum tóku
wenn málin í eigin hendur og settu á stofn
eigin innanhéraða fiskimálastjóm, sem var
sameiginleg með annarri stjórn fylkismála.
Margar héraðsstjórnir í hinum meiriháttar
fiskveiðihéruðum hafa svo um árabil haft
fastráðinn fiskimálafulltrúa í héraðsstjóm-
unum. Það er ekki hægt að taka þessa starf-
semi og frumkvæði héraðsstjórnanna öðru
vísi en sem ákveðna ósk um að stjórn fiski-
málanna færist meira en verið hefur út í fisk-
veiðihéruðin sjálf.
Það var í samræmi við þessa stefnu, sem
fiskimálaráðuneytið skipaði haustið 1967
uefnd, sem kölluð var Hagennefndin. Þessi
Uefnd lagði fram tillögur sínar í júlí 1969 og
í febrúar 1971 var lagt frumvarp fram í Stór-
þinginu, byggt á þessum tillögum, 11. júní
sama ár voru lög um þetta efni samþykkt í
þinginu og tóku þau gildi 1. janúar 1972.
Lögin um ráðgefandi þjónustu.
I 1. grein laganna er rakin grundvallar-
orsökin til þeirra á svohljóðandi hátt:
Tilgangurinn með ráðgefandi þjónustu við
sjávarútveginn og fiskiðnaðinn er sá fyrst og
fremst að veita mönnum í þessum atvinnu-
greinum haldkvæm ráð og opinbera aðstoð á
þann hátt, að það komi að sem mestu gagni
fyrir samfélagið og þá sem í þessum atvinnu-
greinum starfa. Frumatriðið við þessa ráð-
gefandi þjónustu er það, að hún verði liður í
samfélagsheildinni og falli jafnframt saman
við það megin þjóðfélagslega markmið að
tryggja viðhald þessara atvinnugreina og um
leið tryggja búsetu fólks í strandhéruðum
okkar.
Ut frá bessu meginmarkmiði og í beinu
áframhaldi af því, á svo hin ráðgefandi þjón-
usta að stuðla að félagslegri uppbyggingu og
niyndun menningarlegrar heildar íbúanna í
strandhéruðunum. Sem eðlileg afleiðing af
þessum meginmarkmiðum á ráðgefandi þjón-
usta hins opinbera að stuðla að tekjuaukn-
ir>gu fólks í atvinnugreinunum og því sam-
fara betri nýtingu fjármagns, aukningu heild-
arafkasta, með þeim hætti að heildarágóði
aukist í atvinnuveginum.
Það er þegar búið að hefja starfið eftir þess-
um nýju lögum og samkvæmt þeim er skipu-
lagsformið sem hér segir í stórum dráttum:
1. fiskimálastjórn sveitarfélaga:
a) fiskimálanefnd valin af sveitarstjórn-
inni.
b) fiskimálaráðunautur sveitarstjómar.
2) fiskimálastjórn fylkjanna:
a) fiskimálastjóm valin af fylkisþingum.
b) fiskimálastjóri fylkisins og fiskimála-
skrifstofa fylkisins.
Það fyrirkomulagsatriði hafði verið mikið
rætt við undirbúning og umræður um lögin,
hvort ekki kæmi til mála að sameina ofan-
nefnd embætti embættum fiskveiðieftirlits-
mannanna og þeirra skrifstofum, en það var
ekki talið ráðlegt — betra væri hið gagnstæða,
það er að embætti eftirlitsmannanna féllu
undir hin nýstofnuðu embætti ráðunautanna.
I hinum nýju lögum eru engin ákvæði um,
hvemig haga skuli miðstjórn fiskimálanna í
landinu. Stórþingið vildi ekki taka neinar
ákvarðanir um þetta atriði og miðstjórnin er
því sú sama og var, nema skipaður hefur verið
ríkisráðunautur (Statskonsulent) við embætti
norsku fiskimálastjórnarinnar (fiskeridirekto-
ratet). Hann hefur því hlutverki að gegna að
samræma áður rakta ráðgefandi þjónustu í
sveitarfélögum og fylkjum heildarstarfsem-
inni í landinu öllu.
Skipan mála nú er á þann veg komin, að í 9
fylkjum, eða í fylkjunum frá Finnmörk að
Rogalandi að báðum meðtöldum, hafa verið
valdir fylkisfiskimálastjórar, hins vegar hef-
ur strandfylkjunum frá Ögðum að Austur-
fold ekki enn verið gert að velja sér fiski-
málastjóra. Komið hefur til álíta að velja sam-
eiginlegan fiskimálastjóra fyrir fylkin sjö, á
Skagerakströndinni og í Oslófirðinum.
Það er gert ráð fyrir því í lögunum, að við
fiskimálaskrifstofur fylkjanna verði starf-
andi 2 menn auk fiskimálastjórans, og á ann-
ar þeirra að vera hagfræðimenntaður, en hinn
tæknimenntaður. Gert er ráð fyrir að fjölga
verði fljótlega mönnum við sumar fiskimála-
skrifstofur fylkjanna.
ÆGIR — 91