Ægir - 01.11.1975, Blaðsíða 5

ÉFNISYFIRLIT:
RIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS
68.ÁRG.19TBL. 1. NÓVEMBER 1975
Hirðir ágóðann, en neitar
að borga tapið
Hirðir ág'óðann, en neit-
ar að borga tapið 321
•
Ásgeir Jakobsson:
Hvalveiðar íslendinga til
forna. Framhald 322
Fiskaflinn í maí og
jan.—maí 1975 og 1974 326
•
utfluttar sjávarafurðir
1 agúst og janúar—ágúst
1975 og 1974 328
•
tJtgerð og aflabrögð 330
•
Heildaraflinn 1/1—30/9
1975 334
Erlendar fréttir 335
Forsíðumynd:
Fanney ÞH 130
ÚTGEFANDI:
FISKIFÉLAG ÍSLANDS
HÖFN, INGÓLFSSTRÆTI
SÍMI 10500
RITSTJÓRN:
MÁR ELfSSON (ábm.)
JÓNASBLÖNDAL
AUGLÝSINGAR;
GUÐMUNDUR
INGIMARSSON
UMBROT:
GÍSLI ÓLAFSSON
PRENTUN:
ÍSAFOLD
ÁSKRIFTARVERÐ
1000 KR. PR. ÁRG .
KEMUR ÚT
HÁLFSMÁNAÐARLEGA
í 17. tbl. Ægis var lítillega
rætt um það, að þjóðin fylgdi
alltaf auknum tekjum sjávar-
útvegsins og fiskframleiðsl-
unnar upp á við, en aldrei
minnkandi tekjum þessa út-
flutningsatvinnuvegar. Þar
sem útflutningur er svo mikill
þáttur í þjóðarframleisðlu
okkar og þjóðarbúskap, því að
við þurfum meira en aðrir að
flytja inn nauðþurftir okkar,
og þar af leiðandi einnig að
flytja meira út hlutfallslega
en almennt gerist með þjóð-
um, þá getur þessi háttur
þjóðarheildarinnar ekki geng-
ið endalaust, að hirða alltaf
gróðann af útflutningsat-
vinnuvegunum jafnharðan og
hann myndast, en neita síðan
að taka á sig tap, eða rýrnun
útflutningsverðmætisins, þeg-
ar um það er að ræða.
Ef sjávarútveginum og fisk-
framleiðslunni er ekki leyft að
safna í sjóði, þegar vel geng-
ur, þá er þess engin von, að
þessir atvinnuvegir geti tekið
á sig af eigin rammleik tapið,
þegar verðfall eða aflabrestur
verður. Þetta er vonandi
hverjum manni skiljanlegt.
Það þarf því varla nokkurn að
undra, þótt nú horfi illa fyrir
útvegnum og fiskframleiðsl-
unni, þegar þessir atvinnuveg-
ir koma út úr góðærinu 1972/
74 með alla sjóði ýmist tóma
eða létta og lítið upp á að
hlaupa nú, þegar verðfall hef-
ur orðið og afli rýrnað frem-
ur en hitt, og kostnaður, bæði
innlendur og erlendur, stór-
aukizt.
Þar sem andstaða var öflug
gegn því hjá þjóðinni allri að
taka tillit til lækkandi verð-
lags, aukins kostnaðar og
rýrnandi afla, þá hefur ríkis-
valdið ekki talið sig hafa bol-
magn til að krefjast þess að
þjóðin öll tæki nú á sig tapið
líkt og hún áður hirti ágóð-
ann og hefur gripið til þess
ráðs, að láta útflutningsgjöld
jafna metin. Nú virðist, sem
þessi leið sé ekki fær lengur.
Þegar harðnar í ári fyrir út-
flutningsframleiðslunni sýnist
skynsamlegra að reyna að
örva hana með því að lækka
útflutningsgjöld fremur en
auka þau. En hvar á þá að
taka peningana til að fjár-
magna taprekstur? Hjá þjóð-
inni allri. Hún verður að fara
að skilja þessa staðreynd, að
það gengur ekki að hirða
ágóðann af atvinnuveginum og
neita síðan að taka þátt í tap-
inu.