Ægir - 01.04.1985, Qupperneq 14

verð til allra framleiðenda, hvar
sem er í viðkomandi landi, leiði til
þess að framleiðslan dreifist á of
marga staði og þá jafnframt á staði,
sem óheppilegir eru taldir fyrir við-
komandi framleiðslugrein og að
þetta leiði til aukins kostnaðar, sem
lækki endanlegt verðfyrirheildina.
A þessar tvær síðastnefndu kenn-
ingar legg ég engan dóm, þ.e.a.s.
hvort þær geti átt við hér á landi,
enda er aðstaða okkar í þessum
efnum ekki sambærileg við það
sem viða þekkist erlendis.
Ég tel að ýmsir kostir einkasölufyrir-
komulagsins hafi notið sín í sambandi
við sölu og útflutning ýmissa fiskafurða
okkar, en aðrir kostir ekki alltaf. Einnig
er ég þeirrar skoðunar að sumir ókost-
irnir hafi reynst okkur dýrir og þá ekki
síst kæruleysi og óvandvirkni, sem
stundum viðgengst hér á landi í skjóli
hinna ýmsu samtaka, hvaða nafni svo
sem þau nefnast..."
•
Hugleiðingar þessar eru rifj-
aðar hér upp til að reyna að sýna
fram á, að erfitt er að finna fyrir-
komulag í afurðasölumálum
okkar, sem er gallalaust og að
flest orkar tvímælis þá gert er,
enda heyrast annað veifið raddir
um að núverandi sölufyrirkomu-
lag helstu sjávarafurða okkar sé
gamalt og úrelt og að breytinga
sé þörf á þvi sviði eins og svo
mörgum öðrum.
Það er skoðun mín, að ef þeir
gallar, sem mest eru áberandi í
sambandi við núverandi fyrir-
komulag, verða ekki lagaðir og
ábyrgð einstakra framleiðenda
stóraukin hvað vöruvöndun od-
áhrærir, hljóti fyrr eða síðar ‘1l
koma að því, að á það verði látið
reyna á ný, hvor kosturinn s<?
þjóðhagslega æskilegri,
útflutningur eða útflutningur a
vegum núverandi sölusamtaka-
Raunhæfan samanburð virð'-*
því miður ekki unnt að fá ^
öðru móti. Því til skýringar vile&
M ■■•'-'ii. i vi in i ii igtu
nefna, að ýmsir forsvarsmehl1
sölusamtakanna hafa bent á
að
ekki geti orðið um neinn me1
ðal'
v-.x.x. WIWIW UI I I IICIIIM I I ■'—
veg að ræða í þessum efnum, Þ‘ir
sem sú hætta sé fyrri hendi, aö
útflytjendur, sem standa uta11
sölusamtakanna, myndu aðeif5
snúa sér að hagstæðustu mörkdð'
unum en láta samtökin ein uf1
óhagstæðari markaðina. Afle|ð'
ingin yrði sú, að meðlimir sarf
takanna nytu þá að jafnaði veH
kjara en hinir og að samtöki'1
myndu þar af leiðandi fljótleg3
leysast upp. Auk þess myndi Þa
öll framleiðslustjórnun fara ur
böndum. Hér skal enginn dómdr
lagður á réttmæti þessara skýr'
inga.
Að lokum skal það áréttað,11
að fyrirbyggja hugsanlegan mis'
skilning, að ekki er vitað til Þe0
að neinn ágreiningur ríki df1
núverandi sölufyrirkomulag a
saltsíldinni, en það er þó engiri
sönnun þess að fyrirkomula8
okkar sé endilega það ákjósaf'
legasta. Vandamálin vegna skorÞ
á vöruvöndun eru ekki minni hJa
okkur, sem störfum að söld'
málum saltsíldar, en öðrum söld'
samtökum auk þess sem frah1'
leiðsla á ýmsum tegundum saH'
síldar er vandasamari en
Jiiuui vi vai lUclDcll | | cl I I
flestum efekki öllum öðrum fb^
afurðum, sem framleiddar erd 1
landinu. Kæruleysi örfárr3
manna í hverri grein fiskiðnaðar'
ins getur stefnt í hættu afkomu og
margra ára uppbyggingarstad1
allra hinna.
122-ÆCIR
Gunnar Flórenl